Կիսանախագահական համակարգ

Գոյություն ունի կիսանախագահայան համակարգի երկու ենթատեսակներ` վարչապետ-նախագահական և նախագահ-խորհրդարանական։

Վարչապետ-նախագահական համակարգում, վարչապետը և կառավարությունը հաշվետու են խորհրդարանին։ Նախագահը ընտրում է վարչապետին և կառավարությանը, սակայն միայն միայն խորհրդարանը կարող է նրանց հեռացնել անվստահության քվե տալով։ Նախագահը իրավունք չունի հեռացնել վարչապետին կամ ցրել կառավարությունը։ Այնուամենայնիվ նախագահը կարող է որոշ լծակներ ունենալ ազդելու վարչապետի և կառավարության որոշումների վրա։ Այս ենթատեսակը օգտագործվում է Բուրկինա Ֆասոյում, Ֆրանսիայում, Վրաստանում (սկսած 2013 թվականից), Լիտվայում, Մադագասկարում, Մալիում, Մոնղոլիայում, Նիգերում, Լեհաստանում, Պորտուգալիայում, Ռումինիայում, Սենեգալում, Շրի Լանկայում և Ուկրաինայում (սկսած 2014 թվականից, մինչ այդ 2006-ից 2010 թվականներին).^[1][2]:

Նախագահ-խորհրդարանական համակարգում վարչապետը և կառավարությունը հաշվետու է նախագահին և խորհրդարանական մեծամասնությանը։ Նախագահը ընտրում է վարչապետին և կառավարությանը, սակայն նրանց պետք է սատարի նաև խորհրդարանական մեծամասնությունը։ Վարչապետին կամ կառավարությանը կարող է հեռացնել նախագահը, կամ խորհրդարանը անստահության քվե տրամադրելով։ Այս համակարգը շատ մոտ է նախագահականին։ Այն օգտագործվում է Հայաստանում, Վրաստանում 2004-ից 2013 թվականներին, Մոզամբիկում, Նամիբիայում, Ռուսաստանում, Թայվանում և Ուկրաինայում 1996-ից 2005 թվականներին և նորից 2010—ից 2014 թվականներին։ Այն օգտագործվել է Գերմանիայում Վայմարյան Հանրապետության տարիներին^[1][2]։