Կորասոն Ակինո
Կորասոն Ակինո (Corazon Aquino) (հունվարի 25, 1933[1][2][3][…], Պանիկի, Տարլակ, Կենտրոնական Լուսոն, Ֆիլիպիններ - օգոստոսի 1, 2009[4][1][3][…], Մակատի), Ֆիլիպինների Հանրապետության 11-րդ նախագահը։ Ասիայի երկրների առաջին կին նախագահն է[8]։ Նախագահել է 1986-1992 թվականներին։
| Կորասոն Ակինո | |
 | |
| Կուսակցություն՝ | Ֆիլիպինների լիբերալ կուսակցություն |
|---|---|
| Կրթություն՝ | St. Scholastica's College?, Մաունթ Սենտ Վինսենտի քոլեջ, Հեռավոր արևելյան համալսարան և Ատենեո դե Մանիլա համալսարան |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ և իրավապաշտպան |
| Դավանանք | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
| Ծննդյան օր | հունվարի 25, 1933[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Պանիկի, Տարլակ, Կենտրոնական Լուսոն, Ֆիլիպիններ |
| Վախճանի օր | օգոստոսի 1, 2009[4][1][3][…] (76 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Մակատի |
| Թաղված | Manila Memorial Park Sucat |
| Քաղաքացիություն |  Ֆիլիպիններ[5] |
| Հայր | Խոսե Կորասոն |
| Մայր | Demetria Sumulong?[6] |
| Ամուսին | Բենիգնո Ակինո կրտ. |
| Զավակներ | Բենիգնո Ակինո III, Քրիս Ակինո, Ballsy Aquino-Cruz?, Pinky Aquino-Abellada? և Viel Aquino-Dee? |
| Կայք՝ | coryaquino.ph |
| Ինքնագիր |  |
| Պարգևներ | |
Իշխանության գլուխ է անցել Ֆիլիպինների 1986 թվականի խաղաղ հեղափոխության («Դեղին հեղափոխություն») հետևանքով, երբ քաղաքական ընդդիմությանը՝ Կորասոն Ակինոյի առաջնորդությամբ, հաջողվեց տապալել Ֆերդինանդ Մարկոսի բռնապետական ռեժիմը և երկրում վերականգնել դեմոկրատական կարգեր։ «Թայմ» («Time») ամսագիրը 1986 թվականին նրան հռչակել է «Տարվա կին», 1999 թվականին ներառել XX դարի առավել ազդեցիկ ասացիների քսանյակի, 2006 թվականին՝ Ասիայի 65 հերոսների ցանկում։ Կորասոն Ակինոն առաջադրվել է խաղաղության Նոբելյան մրցանակի։ 1996 թվականին նրան շնորհվել է Ուիլյամ Ֆուլբրայթի, 1998 թվականին՝ Ռամոն Մագսայսեյի անվան մրցանակ[9]։
Կորասոն Ակինոն վախճանվել է 2009 թվականի օգոստոսի 1-ին, աղիների քաղցկեղից[10][11][12][13][14]։ Ֆիլիպիններում նա հռչակվել է «Ժողովրդավարության մայր»[15][16][17][18][19][20][21], նրա անունով փողոցներ, հրապարակներ, դպրոցներ են կոչվել, բազմաթիվ բնակավայրերում հուշարձաններ են կանգնեցվել։
2010 թվականին Ֆիլիպինների նախագահ է ընտրվել Կորասոն Ակինոյի միակ որդին՝ Բենինիո Ակինոն[22]։
Ծանոթագրություններ
Գրականություն
- Agoncillo, Teodoro A.- History of the Filipino People https://archive.org/details/historyoffilipin00teod, 1990
- Zaide, Sonia M.- The Philippines: A Unique Nation https://archive.org/details/philippinesuniqu0000zaid_b2m1, 1999, ISBN 971-642-071-4
- Baker, Anni P. (2004). American Soldiers Overseas: The Global Military Presence. London: Greenwood Publishing Group. ISBN 0275973549.
- Bernas, Joaquin G. (1995). The Intent of the 1986 Constitution Writers. Manila: Rex Bookstore. ISBN 9789712319341.
- Crisostomo, Isabelo T. (1987). Cory, Profile of a President: The Historic Rise to Power of Corazon. Philippines: Branden Books. ISBN 9780828319133.
- Hooke, Norman (1997). Maritime Casualties, 1963-1996. Virginia: LLP. ISBN 9781859781104.
- Kalaw-Tirol, Lorna (2004). Asia's New Crisis: Renewal Through Total Ethical Management. United States: Wiley. ISBN 9780470821299.
- Richter, Frank-Jürgen (2014). Public Faces, Private Lives. Germany: Policy Press. ISBN 9781447316374.
- Skard, Torild (2014). Public Faces, Private Lives. Great Britain: Policy Press. ISBN 9781447316374.
Արտաքին հղումներ
- Կորասոն Ակինոյի կայքը (անգլ.)
- http://www.coryaquino.ph/
- -{Time Woman of the Year: Corazon "Cory" AquinoԱրխիվացված 2013-08-19 Wayback Machine}-
- -{NYTimes obituary}-
- Председница Акино у годишњој хроници Тајм Магазина
- -{Official website of Corazon Aquino – maintained by the Ninoy and Cory Aquino Foundation}-
- Aquino's historic speech before the U.S. Congress ՅուԹյուբում
- -{World Socialist Web Site obituary: part one and part two}-
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կորասոն Ակինո» հոդվածին։ |