Հայնրիխ Լյուբկե
Կառլ Հայնրիխ Լյուբկե (հոկտեմբերի 14, 1894[1][2][3][…], Sundern, Հոխզաուերլանդ, Առնսբերգ, Province of Westphalia, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական կայսրություն - ապրիլի 6, 1972[1][2][3][…], Բոնն, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[4]), գերմանացի քաղաքական գործիչ, 1959 - 1969 թվականներին Արևմտյան Գերմանիայի երկրորդ նախագահն էր։
Հայնրիխ Լյուբկե գերմ.՝ Heinrich Lübke | |
---|---|
Ծնվել է | հոկտեմբերի 14, 1894[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Sundern, Հոխզաուերլանդ, Առնսբերգ, Province of Westphalia, Պրուսիայի թագավորություն, Գերմանական կայսրություն |
Մահացել է | ապրիլի 6, 1972[1][2][3][…] (77 տարեկան) |
Մահվան վայր | Բոնն, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[4] |
Գերեզման | Q52158849? |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա |
Մայրենի լեզու | գերմաներեն |
Կրոն | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
Կրթություն | Բոննի համալսարան |
Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ և ճարտարագետ |
Ամուսին | Wilhelmine Lübke? |
Զբաղեցրած պաշտոններ | Գերմանիայի նախագահ, Գերմանական Բունդեսթագի անդամ, member of the Landtag of North Rhine-Westphalia?, Պրուսիայի լանդտագի անդամ, Գերմանական Բունդեսթագի անդամ և Գերմանական Բունդեսթագի անդամ |
Կուսակցություն | Կենտրոնական կուսակցություն և Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Անդամություն | K. D. St. V. Ascania Bonn? |
Կայք | heinrichluebke.de |
Ստորագրություն | |
Heinrich Lübke Վիքիպահեստում |
Նա իր կարիերայի ավարտին տառապում էր առողջության վատթարացումից և հայտնի է մի շարք ամոթալի դեպքերով։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում նացիստական ռեժիմի հետ ներգրավվածության սկանդալի ֆոնին Լյուբկեն հրաժարական է տալիս իր երկրորդ ժամկետի նախանշված ժամանակի ավարտից երեք ամիս առաջ։
Կենսագրություն
Ծնվել է Վեստֆալիայի Էնխաուզեն քաղաքում։ Լյուբկեն ունեցել է շատ համեստ դաստիարակություն։ Նա կոշկակարի և ֆերմերի որդի էր Աուուերլանդիայից և վերապատրաստմամբ զբաղվում էր որպես գեոդեզիստ[6]: Լյուբկեն կամավոր ծառայության է անցել Առաջին աշխարհամարտում՝ հասնելով լեյտենանտի կոչման։1923 թվականից Բեռլինում որպես փոքր ֆերմերների շահերը ներկայացնող սպա աշխատելուց հետո 1930 թվականին նա դառնում է Հռոմեական կաթոլիկ կենտրոն կուսակցության (Zentrumspartei) անդամ, իսկ 1932 թվականի ապրիլին ընտրվում է Պրուսիայի խորհրդարանի անդամ։1933 թվականին նացիոնալ-սոցիալիստների կողմից իշխանությունը զավթելուց և հետագայում Zentrumspartei-ի լուծարումից հետո Լյուբկեն մեղադրվում է հանրային միջոցները յուրացնելու մեջ և բանտարկվում է։ Քսան ամիս բանտարկությունից հետո նա ազատ է արձակվում, երբ որևէ ապացույց չի ներկայացվում՝ հիմնավորված քաղաքական դրդապատճառներով։ Միայն 1937 թվականինն նա կարողանում է բարձր պաշտոն ստանալ շինարարական կազմակերպոււթյունում (գերմ. ՝ Wohnungsbaugesellschaft): 1939 թվականին՝ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի բռնկումից անմիջապես առաջ, նա տեղափոխվում է շինարար ինժեներների ընկերություն, որը ղեկավարում էր ճարտարապետ Ուոլտեր Շլեմպը։ Այստեղ նա նկատում է Ալբերտ Շպերին և ստանձնում պատասխանատվություն խոշոր շինարարական նախագծերի համար, որոնց մի մասը գտնվում էր Սպերի կողմից ղեկավարվող Սպառազինությունների նախարարության հովանու ներքո[6]։
Պատերազմից հետո Լյուբկեն վերադառնում է իր քաղաքական կարիերային՝ դառնալով Արևմտյան Գերմանիայի ՔԴՄ կուսակցության անդամ։ 1947 թվականին նշանակվում է Հյուսիսային Ռեյն-Վեստֆալիայի նահանգային խորհրդարանում որպես գյուղատնտեսության նախարար։ 1959 թվականին Կոնրադ Ադենաուերը նրան նշանակում է իր կաբինետում՝ որպես Դաշնային Գյուղատնտեսության նախարար Բոննում[6]։
Լյուբկեն ընտրվել է Ադենաուերի կողմից որպես Նախագահի պաշտոնի թեկնածու:1959 թվականին կայացած քվեարկության երկրորդ փուլում Լյուբկեն հաղթում է SPD թեկնածու Կառլո Շմիդին և նախագահի թեկնածու FDP թեկնածու Մաքս Բեկերին։
Պատմաբան Թոնի Թադտը նկատել է, որ Լյուբկեի նախագահությունը, ինչպես նաև Կուրտ Գեորգ Կիզինգերի կանցլերությունը, ցույց տալիս է «Բոննի Հանրապետության ինքնապատկերում ակնհայտ հակասությունը»՝ հաշվի առնելով նրանց նախորդ նացիստական հավատարմությունները [7]:
Նախկին նախագահի առողջությունը վատթարարանում է։ Ժաամանակ առ ժամանակ Արևմտյան Բեռլինում ապրելու նրա մտադրությունը հնարավոր չի լինում իրականացնել, և նա չի կարողանում իր 5000 գրքերի մասնավոր գրադարանով զբաղվել, նաև չի կարողանում զբաղվել իր գիտական հոբբիներով համեմատական լեզվաբանության և մանրէաբանություն մանրէաբանության ոլորտում։ Լյուբկեի քաղաքական ընկերներն անտեսում էին նրան։ Նախագահությունում նրա իրավահաջորդն է դառնում Գուստավ Հայնեմանը, սակայն կապը շարունակվում էր նրա հետ։ 1969 թվականի աշնանը և 1970 թվականին, նաև 1971 թվականին Սուրբծննդյան տոներին ուղևորությունները Տեներիֆե չէին բերում նրա վիճակի բարելավման։ Պրոգրեսիվ ուղեղային սկլերոզը գնալով նկատելի էր դառնում, ինչը հանգեցնում էր խոսքի լուրջ խանգարումների և հիշողության պրոգրեսիվ կորստի։ Հետադարձ հայացքից պարզ է դառնում, որ այս հիվանդությունը սկսվել էր մի քանի տարի առաջ և դրանով բացատրվում էր պաշտոնավարման վերջին տարիներին Արևմտյան Գերմանիայի նախագահի վարքի բազմաթիվ կողմեր։ 1971 թվականի նոյեմբերին նախկին նախագահը վերջին անգամ այցելում է Էնխաուզենի ծննդավայր։ 1972 թվականի մարտի 30-ին ստամոքսի սուր արյունահոսությունը պահանջում է շտապ վիրահատություն։ Պարզվում է, որ նա տառապում էր ստամոքսի շատ առաջադեմ քաղցկեղով, որն արդեն մետաստազացվել էր ուղեղի մեջ։ Եվս երկու արյունահոսությունից հետո Լյուբկեն մահանում է 1972 թվականի ապրիլի 6-ին՝ 77 տարեկան հասակում։
Պարգևներ
Ազգային պարգև
«Հանրապետության վաստակի շքանշան» հատուկ դաս (և նախկին գրոսմայստեր)[8][9][10]։
Արտասահմանյան պարգևներ
Ծանոթագրություններ
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հայնրիխ Լյուբկե» հոդվածին։ |