Վեներա-7

Կայանի իջեցվող սարքը նախագծված էր, որպեսզի կարողանա դիմակայել մինչև 18 մեգապասկալ ճնշմանը և 580 °C ջերմաստիճանին^[4]։ Սա շատ ավելի մեծ էր, քան սպասվում էր, բայց Վեներայի մակերևութային ջերմաստիճանի և ճնշման վերաբերյալ զգալի անորոշությունները հանգեցրին նրան, որ նախագծողները ընտրեցին սխալանքի մեծ սահմաններ^[4]։ Այս աստիճանի սարքի ամրացումը սահմանափակեց գիտական գործիքների համար հասանելի զանգվածը ինչպես բուն սարքի, այնպես էլ միջմոլորակային կայանի վրա^[4]։ Կայանի վրա տեղադրված էին արևային քամու լիցքավորված մասնիկների դետեկտոր և տիեզերական ճառագայթների դետեկտոր^[1]։ Իջեցվող սարքի վրա տեղադրված էին ջերմաստիճանի և ճնշման սենսորներ, ինչպես նաև աքսելերոմետր, մթնոլորտի խտությունը չափելու համար^[4]։ Սարքի վրա նաև տեղադրված եր էր ռադիոբարձրաչափ^[4]։

Վեներա-7-ը արձակվել է 1970 թվականի օգոստոսի 17-ին։ Դեպի Վեներա թռիչքի ընթացքում կատարվել են երկու հետագծի ուղղումներ՝ օգտագործելով կայանի ԿԴՈւ-414 շարժիչը^[5]։

Վեներա 7-ը մտավ Վեներայի մթնոլորտ 1970 թվականի դեկտեմբերի 15-ին^[5]։ Մթնոլորտ մուտք գործելու սկզբնական փուլերում^[5] իջեցվող սարքը մնաց կցված կայանին, որպեսզի հնարավոր լինի օգտագործել կայանի հզորությունները իջեցվող սարքի ջերմությունը հնարավորինս երկար պահել -8 °C^[5]: Իջեցվող սարքը արտանետվել է այն բանից հետո, երբ մթնոլորտի հետ շփման առաջացրած վիբրացիան շեղել է կայանին Երկրի հետ կապի ուղղությունից^[5]։ Պարաշյուտը բացվեց 60 կիլոմետր բարձրության վրա, և անմիջապես սկսվեցին մթնոլորտային հետազոտությունները։ Դրանք ցույց տվեցին, որ մթնոլորտը 97% ածխածնի երկօքսիդ է^[5]։ Պարաշյուտը սկզբնապես բացվել է ընդամենը 1,8 քառակուսի մետր տարածքով, ապա բացվելով մինչև 2,5 քառակուսի մետր 13 րոպե անց, ինչպես նախատեսված էր^[4]։ Վեց րոպե անց պարաշյուտը սկսեց փոքրանալ, ինչի հետևանքով սարքը սկսեց պլանավորվածից ավելի արագ իջնել^[4][5]։ Պարաշյուտը ի վերջո ամբողջովին անհետացավ, և սարքը սկսեց ընկնել^[4]։ Արդյունքում, իջեցվող սարքը հարվածեց Վեներայի մակերեսին մոտավորապես 16,5 մ/վ արագության տակ ժամը 05:37:10-ին^[5]: Վայրէջքի կոորդինատներն են՝ 5° հս․լ․ 351°աե․ե․^[6]:

Մինչդեռ սարքը կարծես թե լռում էր հարվածից հետո^[5], ձայնագրությունը շարունակվում էր^[7]։ Մի քանի շաբաթ անց ռադիոաստղագետ Օլեգ Ռժիգայի ձայներիզների վերանայումից հետո դրանց վրա հայտնաբերվել են ևս 23 րոպե շատ թույլ ազդանշաններ^[7][8]։ Իջեցվող սարքը կոշտ վայրէջքից հետո, հավանաբար ընկել է կողքի վրա՝ որի արդյունքում միջին տիրույթի ալեհավաքը սխալ է ուղղված եղել դեպի Երկիր, և ազդանշանը թույլ է ստացվել^[7]։

Իջեցվող սարքը տեղեկատվություն է փոխանցել Երկիր 53 րոպե, որը ներառում է մոտ 20 րոպե մակերեսից^[9]։ Պարզվել է, որ Վեներայի մակերեսի ջերմաստիճանը 475 ± 20 °C է^[5][9]։ Օգտագործելով այս ջերմաստիճանը և մթնոլորտի մոդելները՝ հաշվարկվել է 9,0 ± 1,5 ՄՊա ճնշում^[10]։ Սարքի հարվածից հետո արագ կանգից (0,2 վայրկյան) կարելի էր եզրակացնել, որ այն հարվածել է ամուր մակերեսին՝ փոշու ցածր մակարդակով^[10]։

Իջեցվող սարքը տեղեկատվություն է տրամադրել Վեներայի մակերեսի մասին, որը հնարավոր չէր տեսնել նրա հաստ մթնոլորտային շղարշի պատճառով։ Արդյունքում հաստատվել է, որ մարդիկ չեն կարող գոյատևել Վեներայի մակերեսին, և բացառվում էր մոլորակի վրա հեղուկ ջրի առկայության հնարավորությունը^[5][9]։

• Վեներա ծրագիր

• Venera 7 NASA NSSDC Master Catalog Data
• Plumbing the Atmosphere of Venus
• В. Перминов. Так познавались тайны Венеры // «Новости космонавтики»
• 50 лет со дня запуска автоматической межпланетной станции «Венера-7» // НПО имени Лавочкина, 17.08.2020
• 50 лет назад СССР запустил к Венере станцию «Венера-7» // Газета.Ru, 17.08.2020
• Mark Wade. «Venera 2V (V-69)» (անգլերեն). astronautix.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 16-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունիսի 4-ին.