Վիկկա

Վիկկա (անգլ.՝ Wicca, ˈwɪkə), արևմտյան նորհեթանոսական կրոն, որի հիմքում ընկած է բնության պաշտամունքը^[1]։ Այն տարածվել է 1954 թվականին Ջերալդ Գարդների շնորհիվ, որը պաշտոնաթող եղած անգլիացի պետական ծառայող էր, և այդ ժամանակ նա այդ կրոնն անվանեց կախարդություն (անգլ.՝ Witchcraft)։ Նա պնդում էր, որ կրոնը, որին ինքը հաղորդակից էր, հնագույն կախարդության ժամանակակից փրկված կրոնն է, որը գաղտնի գոյություն է ունեցել հարյուրամյակների ընթացքում՝ հիմքում ունենալով մինչքրիստոնեական եվրոպական հեթանոսությունը։ Գարդների պնդման ճշմարտացիությունը միանշանակ ապացուցված չէ, այդ իսկ պատճառով համարվում է, որ վիկկայական աստվածաբանությունը առաջ է եկել վաղ 1920-ական թվականներին։ Հետևորդների կարծիքով վիկկայի արմատները դարերի խորքում են՝ մինչպատմական Մայր երկրի և Մեծ աստվածուհու պաշտամունքում^[2]։

Վիկկայականները (վիկկաններ) հիմնականում երկրպագում են Աստծուն^[3] (ավադաբար եղջյուրավոր աստծուն) և Աստվածուհուն (ավանդաբար Եռակի աստվածուհուն), որոնք երբեմն հանդես են գալիս որպես բարձրագույն պանթեիստական Աստվածության մասեր, որը դրսևորում է իրեն տարբեր բազմաստվածային կերպարներում։ Վիկկայում հատուկ են ծիսական կախարդությունների կիրառումը, ազատ բարոյական նորմերը և Տարվա անիվի 8 տոների նշումը։