Eslavu Oriental ye'l nome dau al sogreyu de les llingües eslaves falaes na Europa más oriental. Ye'l grupu de llingües eslaves con mayor númberu de falantes, y inclúi el rusu, el bielorrusu y l'ucraín.[1], amás d'otres llingües menores. Ente elles destaca'l rusínicu, que ye consideráu por dalgunos como un dialeutu del ucraín y por otros como una llingua aparte[2].
Les llingües del grupu eslavu oriental ñacieron d'un tueru común, que ye la llingua falada nel Rus de Kiev (sieglos IX-XIII). Les diferenciaciones rexonales d'esa llingua yeren consideraes, na Rusia zarista (sieglu XVI-1917), dialeutos del rusu. Ansina, nel censu imperial de 1897 l'idioma rusu (Russkij) taba sodividíu en Vjelikorusskij (Gran Rusu), Malorusskij (Rusu Pequeñu) y Bjelorusskij (Rusu Blancu). A lo llargo del sieglu XX el primero d'esos dialeutos pasó a ser conocíu como rusu, el segundu como ucraín y el terceru como bielorrusu.
