ზაგროსი
ზაგროსი (სპარს. رشتهكوههای زاگرس) — მთათა სისტემა ირანის ტერიტორიაზე. მდებარეობს ირანის მთიანეთის სამხრეთ-დასავლეთით. ნაწილი ერაყის ტერიტორიაზეც ვრცელდება. სიგრძე დაახლოებით 1500 კმ, სიგანე 200-300 კმ. უმაღლესი მწვერვალი 4550 მ (მთა ზარდქუჰი) ქალაქ ისპაანის სიახლოვეს მდებარეობს. მწვერვალებზე მცირე მყინვარებია. ზაგროსი ჩრდილო-დასავლეთიდან სამხრეთ-აღმოსავლეთისაკენ გადაჭიმული ურთიერთპარარელური ქედების სისტემაა. ქედები ერთიმეორისაგან გამოყოფილია ვიწრო, კანიონისებრი ხეობებითა და ქვაბულებით. ჩამოყალიბებულია რამდენიმე ეკოსისტემა, რომელთაგან გამორჩეული ადგილი უკავია ტყისა და ტყე-სტეპის ზონებს. აგებულია მეზოზოური და კაინოზოური კირქვებითა და ფიქლებით. ასაკი ალპის მთების ასაკს უახლოვდება. განვითარებულია კარსტი. მარილიანი ბორცვები და მყინვარები ზაგროსისთვის აგრეთვე ნიშანდობლივი ფორმებია.
| ზაგროსი | |
|---|---|
 ზაგროსის უმაღლესი წერტილი — ზარდქუჰი | |
| კოორდინატები: 33°40′00″ ჩ. გ. 47°00′00″ ა. გ. / 33.66667° ჩ. გ. 47.00000° ა. გ. | |
| ქვეყანა |  ირანი ერაყი |
| უმაღლესი წერტილი | ზარდქუჰი |
| სიმაღლე | 4550 მ |
| სიგრძე | 1500 კმ |
| სიგანე | 200-300 კმ |
  | |
განვითარებულია მშრალი სუბტროპიკული კლიმატი. ჭარბობს მთა-უდაბნოს ლანდშაფტი. რელიეფის ფორმების ტიპური ერთეულებია: მლაშობები, ტბები და ოაზისები. არის ნავთობის საბადოები. ხარობს ფინიკის პალმა, ვაზი და ციტრუსები.
სოფლის მეურნეობის ნიშნები ზაგროსის მთისწინეთში ჯერ კიდევ ჩვენი წელთაღრიცხვის 9000 წ. შეინიშნება, კერძოდ ქალაქებს: ანშანსა და სუზში. ჯარმო წარმოადგენს ერთადერთ არქეოლოგიურ ძეგლს. აღსანიშნავია აგრეთვე შანიდარის მღვიმე, სადაც აღმოაჩინეს ნეანდერტალელის კვალი.
რესურსები ინტერნეტში
- ზაგროსი — სტატია დიდი რუსული ენციკლოპედიიდან (რუსული)
- ზაგროსი — სტატია ენციკლოპედია ბრიტანიკიდან (ინგლისური)