ურარტული ენა
ურარტული ენა — ენა, რომელზეც ლაპარაკობდა ურარტუს ძირითადი მოსახლეობა. დამოწმებულია ურარტული სოლისებრი წარწერებით (ძვ. წ. IX-VI სს.). ენათესავება ძვ. წ. II ათასწლეულში ახლო აღმოსავლეთის ერთ-ერთი უძლიერესი სახელმწიფოს — მითანის სამეფოს მოსახლეობის ენას — ხურიტულს. მასვე უკავშირებენ ნახურ-დაღ. ენებს. ტიპოლოგიურად ზოგიერთ საერთო ნიშანს ხედავენ ქართველურ ენებთანაც.
| ურარტული ენა | |
| გავრცელებულია | ურარტუ |
| ლინგვისტური კლასიფიკაცია | ჰურო–ურარტული ენები |
| ენის კოდები | ISO 639-2 : mis ISO 639-3=xur |
გრამატიკა
ურარტულ ენას ახასიათებს ერგატიული კონსტრუქცია. ზმნის ფორმებში ბატონობს ობიექტის აღნიშვნა, თუმცა წარწერებით ფიქსირებულ ხანაში იგრძნობა სუბიექტურ წყობაზე გადასვლის ტენდენცია. გაბატონებულია სუფიქსაცია. პრეფიქსაციას ურარტული ენა თითქმის სრულიად არ მიმართავს; არ გააჩნია გრამატიკული სქესის კატეგორია. აქვს მხოლობითი და მრავლობითი რიცხვი. განვითარებული იყო ბრუნვის სისტემა (წრფელობითი, სახელობითი, მოთხრობითი, ნათესაობითი, მიცემითი, მოქმედებითი, ვითარებითი, ადგილობითი ბრუნვები).
ლიტერატურა
- გ. მელიქიშვილი, ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 10, თბ., 1986. — გვ. 170.