ჰამო საჰიანი
ჰამო საჰიანი (სომხ. Համո Սահյան (ჰამაიკ საჰაკის ძე გრიგორიანის ფსევდონიმი) (დ.14 აპრილი, 1914, ლორი, სიუნიქი — გ. 17 ივლისი, 1993, ერევანი) — სომეხი პოეტი და თარჯიმანი.
| ჰამო საჰიანი | |
|---|---|
 | |
| დაბადების თარიღი | 14 აპრილი, 1914 |
| დაბადების ადგილი | ლორი[1] |
| გარდაცვალების თარიღი | 17 ივლისი, 1993[2] (79 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | ერევანი[3] |
| დასაფლავებულია | Q42794456? და კომიტასის პანთეონი |
| საქმიანობა | პოეტი[4] და მთარგმნელი |
| მოქალაქეობა |  რუსეთის იმპერია სსრკ სომხეთი |
| ალმა-მატერი | აზერბაიჯანის სახელმწიფო პედაგოგიური უნივერსიტეტი |
| ჯილდოები | ოქტომბრის რევოლუციის ორდენი, შრომის წითელი დროშის ორდენი და საპატიო ნიშნის ორდენი |
| ხელმოწერა |  |
ბიოგრაფია
მან დაამთავრა ბაქვის პედაგოგიური ინსტიტუტი 1939 წელს. 1941 წელს, იგი დაბრუნდა ერევანში, მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში კი — მსახურობდა საზღვაო ფლოტში[5]. საჰიანი მუშაობდა გაზეთ „ავანგარდსა და ვოზნიში“. მისი პირველი პოემების კოლექცია გამოქვეყნდა 1946 წელს. მას მიენიჭა სომხეთის სახელმწიფო პრემია წიგნისათვის „სეზამ ბაცვირ“ (1972). ჰამო საჰიანი გარდაიცვალა 1993 წლის 17 ივლისს ერევანში. იგი დაკრძალულია კომიტასის პანთეონში[6]