Viva la Vida or Death and All His Friends

2006 წლის ოქტომბერში, მას შემდეგ, რაც ბას-გიტარისტ გაი ბერიმენს ეყოლა პირველი ქალიშვილი, გავრცელდა ხმები, თითქოს ჯგუფი ხუთი წლით შესვენებას აპირებდა. მსმენელები ეჭვობდნენ, რომ Coldplay 2010 წლამდე არ დაბრუნდებოდა. თუმცა, ამბროზია ჰილის, Capitol Records-ის წარმომადგენლის MTV-სადმი წერილიდან ნათელი იყო, რომ შესვენება დაგეგმილი არ იყო. მან აგრეთვე განმატა, რომ Coldplay „დამსახურებული პაუზისას კარგ დროს ატარებდა“ და ალბომ X&Y-ის გაგრძელების ზუსტი გეგმა ჯერ არ ყოფილა.^[13]

ალბომზე მუშაობა 2006 წლის ნოემბერში დაიწყო. სტუდიაში მუდმივი მუშაობა დროებით შეწყდა მხოლოდ 2007 წლის მარტში, როდესაც დაიწყო ტურნე ლათინურ ამერიკაში Twisted Logic Tour.^[14]

ბრაიან ინო ალბომზე პროდიუსერის სახით მუშაობდა.^[15] ჯგუფი ლათინურ ამერიკაში ტურნეს დასრულების შემდეგ გადავიდა The Bakery-ში, სადაც სტუდია ააწყო. იქ მუშაობის პერიოდში დაწერილი ტექსტები არის „უფრო მეტად აბსტრაქტული, უფრო მეტად ვიზუალური, ვიდრე უწინ“, ხოლო მუსიკა – „ნაკლებად პირდაპირი და უფრო რთული“.^[16] კრის მარტინს სურდა, ვოკალურად ფალცეტიდან გადასულიყო უფრო დაბალ რეგისტრში.^[17] ეს აისახა სიმღერაში „Yes“, რომელიც, The Velvet Underground-ით შთაგონებული, გამოირჩევა მარტინის მიერ ჩაწერილი ყველაზე ბოხი ვოკალით – რაც ბრაიან ინოს გადაწყვეტილება იყო, ვინაიდან ყოველ სიმღერას განსაკუთრებული ჟღერადობა უნდა ჰქონოდა. ჯგუფის დრამერი უილ ჩემპიონი: „ალბომზე მუშაობისას ერთ-ერთი, რაზეც ვცადეთ ყურადღების გამახვილება, იყო ვოკალური თავისებურებების შეცვლა, ვინაიდან კრისს ძალიან ცნობადი ხმა აქვს.“^[18] Coldplay-მ ესპანურენოვანი ადგილებიდან შთაგონებაც მიიღო, როდესაც სიმღერებს იწერდა ეკლესიებში და მექსიკაში და ესპანეთში^[19] – მაგალითად, ბარსელონაში.^[20] თუმცა, განმარტეს, რომ შთაგონება აიღეს არა რამე სპეციფიკური ჟღერადობიდან, არამედ სიმღერების ძირითადი განწყობის სახით. ჯგუფის ოფიციალურ საიტზე ნახსენები იყო აკუსტიკური გიტარების და ძირითადი ხმისჩამწერი ტექნიკის ეკლესიებში შეტანა და სხვადასხვა ჟღერადობასთან ექსპერიმენტი.

ჩაწერის პერიოდში Coldplay მსმენელებთან კავშირს საიტის მეშვეობით ამყარებდა. 2007 წლის ბოლოს დაიწერა სიმღერები „Famous Old Painters“ და „Glass of Water“. ორივე ალბომში უნდა შეეტანათ, მაგრამ პროდიუსერებმა იგი მხოლოდ Prospekt's March-ში შეტანის დროისთვის დაასრულეს.^[21] ალბომის გამოცემა კვლავ გადაიდო, მაგრამ 2007 წლის დეკემბერში გაჩნდა მინიშნებები, რომ კოლექტივმა დაასრულა მუშაობა კიდევ ორ სიმღერაზე, „Lovers in Japan“ და „Strawberry Swing“ და ალბომის სახელწოდება Prospekt არ იქნებოდა^[21]. მარტინმა განაცხადა, რომ ჩარლზ დიკენსის შემოქმედებას კითხულობდა, რაც აისახა „Violet Hill“-ის და „Cemeteries of London“-ის თემებში. ლათინურ ამერიკულ არხ Boomerang-თან 2010 წელს საუბრისას კრისმა განაცხადა, რომ ალბომზე აგრეთვე გავლენა იქონია რომანმა „საბრალონი“. ფრანგული თემები აგრეთვე ასახულია სიმღერაში „Viva La Vida“.^[22]

როდესაც ჰკითხეს, რატომ მოჰყვებოდა „Lovers in Japan“-ს დამატებითი სიმღერა, ბასისტმა გაი ბერიმენმა განმარტა, რომ ჯგუფმა უბრალოდ ვერაფეირ მოიფიქრა, ვინაიდან განიხილებოდა, რომ ალბომზე დამატებითი სიმღერები არ მოხვდებოდა. სანაცვლოდ ამისა, გადაწყდა, რომ ალბომში სულ ათი სიმღერა იქნებოდა, ხოლო საერთო ხანგრძლივობა 42 წუთს შეადგენდა.^[21] ჩემპიონი: „უბრალოდ ვარჩიეთ, გვქონოდა ნაკლები სახელწოდებები და მეტი მუსიკა. თავად ალბომში ბევრია, მაგრამ იგი მოკლეა. ჩვენი ამოცანა იყო, თქვენთვის ალბომის მოსმენა ერთი მცდელობით თითქმის შეუძლებელი ყოფილიყო“^[21]. გარდა ამისა, მარტინმა განაცხადა, რომ ჯგუფს ყოველთვის სურდა, ჰქონოდა სიმღერა, რომელშიც ორი შევიდოდა. მან აგრეთვე განმარტა, რომ სიმღერების სიაში ორ-ორის ერთად შეტანა შთაგონებული იყო ჯასტინ ტიმბერლეიკის მსგავსი მაგალითით, ალბომიდან FutureSex/LoveSounds (2006).^[23]

მევიოლინე დავიდე როსი ალბომზე უკრავს სიმებიან საკრავებზე და ელექტრონულ ვიოლინოზე (უკანასკნელი ფაქტობრივად კონტრაბასის ტონალობაზეა მომართული და, ამრიგად, ხდება სრული ორკესტრის იმიტირება). მისი პარტიები ჟღერს სიმღერებში „Viva la Vida“, „Violet Hill“, „Life In Technicolor“, „42“, „Yes“ და „Strawberry Swing“. სიმღერების ნაწილი, ჩაწერილი როსისთან, აგრეთვე შევიდა EP-ში Prospekt March – „Life in Technicolor ii“, „Rainy Day“ და „Prospekt March“.

2009 წლის 18 ივლისს ინტერნეტში გაჟონა ორმა დემომ ხმისჩამწერი სესიებიდან – მანამდე უცნობმა „Bloodless Revolution“-მა და „Lovers in Japan“-მა. შემდგომში გამოჩნდა კიდევ ერთი დემო, „St. Stephen“.^[24] 2009 წლის 20 ივლისს გავრცელდა დამატებითი ექვსი დემო – „The Fall of Man“, „The Man Who Swears“, „The Man Who Swears II“ (წინა სიმღერის მეორე ნახევარი), „First Steps“, „Loveless“ და „Goodbye and Goodnight“. მოგვიანებით გაავრცელეს კიდევ სამი სიმღერა, „Lukas“ (ნატალი იმბრულიასთვის დაწერილი), „Solid Ground (Until The Water Floats Over)“ (რომელიც 2006 წელს სრულდებოდა) და „Famous Old Painters“-ის ინსტრუმენტული ვერსია.

ყველა სიმღერის ავტორი — გაი ბერიმენი, ჯონი ბაკლენდი, უილ ჩემპიონი და კრის მარტინი, გარდა მითითებულისა.

შენიშვნები

• სიმღერებს 5, 6 და 10 ახლავს თითო სიმღერა, ორი უკანასკნელი დამალულია და არ არის მითითებული ალბომის გარეკანზე.^[27]

Prospekt's March

Viva la Vida: Prospekt's March-ში აგრეთვე შეტანილია EP Prospekt's March.

ტურნეს გამოცემის DVD

აზიურ ქვეყნებში გამოვიდა დამატებითი DVD, რომელშიც შეტანილი იყო ალბომის სინგლების მუსიკალური ვიდეოები - მათ შორის, Life in Technicolor II, ალბომიდან Prospekt's March.^[28]

ალბომის ყდა დაფუძნებულია მხატვარ ეჟენ დელაკრუას ნამუშევარზე თავისუფლება, რომელიც წინ უძვება ხალხს (1830).

Coldplay

• გაი ბერიმენი – ბას-გიტარა, ფოტოგრაფია, ბეკ-ვოკალი
• ჯონი ბაკლენდი – გიტარა, ბეკ-ვოკალი Lost!-ში
• უილ ჩემპიონი – დასარტყმელი საკრავები, პერკუსია, ფორტეპიანო, ბეკ-ვოკალი
• კრის მარტინი – წამყვანი ვოკალი, გიტარა, ფორტეპიანო, კლავიშებიანები

ყოველკვირეული ჩარტები