നാൻബാൻ ആർട്ട്

പതിനാറും പതിനേഴും നൂറ്റാണ്ടിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ജാപ്പനീസ് കലയെ പരാമർശിക്കുന്ന നാൻബാൻ ആർട്ട് (南蛮美術) നാൻബാൻ (南蛮) അല്ലെങ്കിൽ 'സതേൺ ബാർബേറിയൻ', യൂറോപ്പിൽ നിന്നുള്ള വ്യാപാരികൾ, മിഷനറിമാർ, പ്രത്യേകിച്ചും പോർച്ചുഗലിൽ നിന്നുള്ളവരുമായുള്ള സമ്പർക്കത്തെ സ്വാധീനിച്ചിരുന്നു. ഒരു സിനോ ജപ്പാനീസ് വാക്കായ ഇത് മൗലികമായി ചൈനീസ് നാൻമാൻ തെക്കേ ഏഷ്യയിലേയും തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലേയും ജനതയെ പരാമർശിക്കുന്നു. നാൻബാൻ വ്യാപാര കാലഘട്ടത്തിൽ, 1543-ൽ ആദ്യം പോർട്ടുഗീസുകാരെത്തുകയും പിന്നീട് യൂറോപ്യന്മാരെത്തുകയും ചെയ്തപ്പോൾ പോർച്ചുഗീസുകാരെ നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്യുമ്പോൾ ഈ പദത്തിന് ഒരു പുതിയ അർത്ഥം കൈവന്നു. യൂറോപ്യന്മാർ ജപ്പാനിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന ചിത്രങ്ങളെയും ഈ പദം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.^[1]^[2]

Detail of a Nanban byōbu of c.1593-1600 attributed to Kanō Domi

ചരിത്രം

1543-ൽ ആദ്യത്തെ പോർച്ചുഗീസ് കപ്പലുകൾ ക്യൂഷുയിൽ എത്തിയ ശേഷം നാൻബാൻ ആർട്ട് വികസിപ്പിച്ചെടുത്തു. ക്രിസ്തീയ പ്രതിമകളും മറ്റ് വസ്തുക്കളും നിർമ്മിക്കപ്പെടുമ്പോൾ നാൻബാൻ ബൈബു (南蛮屏風) അല്ലെങ്കിൽ മടക്കുന്ന സ്ക്രീനുകൾ പ്രത്യേകിച്ച് ശ്രദ്ധേയമാണ്. 60 മുതൽ 80 വരെ ജോഡികൾ ഇന്നുവരെ നിലനിൽക്കുന്നു.^[1]നാൻബാൻ കലയിലെ മറ്റൊരു ജനപ്രിയ വിഷയം വിദേശ യോദ്ധാക്കളുടെ ചിത്രീകരണമായിരുന്നു. ജാപ്പനീസ് ശൈലിയിലുള്ള പെയിന്റിംഗുമായി വിദേശ വിഷയങ്ങൾ സംയോജിപ്പിക്കുന്നതിൽ കാന സ്കൂളിലെ കലാകാരന്മാരും തോസ സ്കൂളിലെ കലാകാരന്മാരും ചേർന്നു. അക്കാലത്തെ പാശ്ചാത്യ കലയുടെ ധർമ്മസിദ്ധാന്തങ്ങളായ ലീനിയർ വീക്ഷണകോണും ബദൽ സാമഗ്രികളും സാങ്കേതികതകളും ജപ്പാനിൽ ശാശ്വതമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയതായി തോന്നുന്നു. പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം മുതൽ ക്രിസ്തുമതത്തെ ഉപദ്രവിച്ചതും നിരോധിച്ചതും സകോകുവിന്റെ ടോകുഗാവ നയവും കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, 1630 മുതൽ ജപ്പാനെ വിദേശ സമ്പർക്കത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയും, നാൻബാൻ കല നിരസിക്കുകയും ചെയ്തു.^[1]^[3]

മറുഭാഗത്തെ സ്വാധീനം

1850-കളിലും 1860-കളിലും ജപ്പാനീസ് ബന്ധം വീണ്ടും പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതുവരെ ജാപ്പനിസം പടിഞ്ഞാറേക്ക് വികസിച്ചില്ലെങ്കിലും കൊളോണിയൽ മെക്സികോയുടെ കലാപത്തിൽ മുൻകാല ജാപ്പനീസ് സ്വാധീനത്തിന്റെ തെളിവുകൾ ഉണ്ട്. മനിലയിൽ (ഫിലിപ്പൈൻസ്) നിന്നും മനിലഗാലിയോൺ വഴി 1565 മുതൽ 1815 വരെ അകാപുൽകോ (മെക്സിക്കോ) വരെ ജാപ്പനീസ് കരകൌശലങ്ങൾ വ്യാപകമായി ഉപയോഗിച്ചു.^[4]