Kabinet-Chin A Sen I

Op 1 juni werd Michel van Rey (Leger en Politie) ontslagen en op 20 juni volgden nog enkele kabinetsherschikkingen, waarbij het ministerie voor Planning en Ontwikkelingsbeleid werd opgeheven (Planning werd bij Financiën gevoegd) en Armand Zunder werd ontslagen. André Kamperveen steeg in ambt van onderminister naar minister.^[1]

Het kabinet was als volgt samengesteld:^[1]

Onderministers:

• Cultuur - Robin Raveles
• Onderwijs (Jeugdzaken) - Nel Stadwijk-Kappel
• Sociale Zaken (Volkshuisvesting) - Siegmien Power-Staphorst
• Sportzaken - André Kamperveen
• Politie - Laurens Neede

In mei 1980 nam het parlement een wet aan die de macht van de regering versterkte ten koste van die van het parlement. Dit werd indertijd noodzakelijk geacht om de problemen in Suriname krachtdadig aan te pakken. Van Rey moest opstappen nadat hij had aangegeven dat de NMR op termijn opgeheven diende te worden, omdat het leger uiteindelijk viel onder zijn verantwoordelijkheid als minister van Leger en Politie en die van Bouterse als bevelhebber. Op 20 juni stapten ook Abrahams, Wongsodikromo en Zunder op.

Na het aftreden van president Johan Ferrier op 13 augustus 1980, nam Chin A Sen ook het presidentschap op zich. Diezelfde maand werd de samenstelling van het kabinet herzien. Zo werd André Haakmat naast vicepremier ook minister van Justitie, Leger en Politie en Buitenlandse Zaken. Mevrouw Power-Staphorst werd de eerste vrouwelijke minister van Suriname en wel als minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting. In oktober nam ze echter al ontslag omdat ze onder andere vond dat ze te weinig invloed had op het regeringsbeleid en overal buiten werd gehouden. Later die maand werd ze opgevolgd door Errol Alibux. Op 4 november nam Marcel Chehin ontslag als minister van Financiën en Economische Zaken na een meningsverschil met de NMR waarna Chin A Sen tijdelijk deze portefeuille erbij kreeg.