Surinaamse parlementsverkiezingen 1955

De Surinaamse parlementsverkiezingen in 1955 vonden plaats op 29 maart. Tijdens de verkiezingen werden de leden van de Staten van Suriname gekozen. Vlak voor de verkiezingen was de kiesregeling gewijzigd op voorstel van NPS (groep-Pengel) en VHP: er werden nu ook zgn. schaduwkandidaten verkozen waardoor er geen tussentijdse verkiezingen meer nodig waren en de twee kieskringen Suriname (zonder Para) en de kieskring Saramacca (alle drie hoofdzakelijk Hindoestaans) werden verenigd in één nieuwe kieskring met vier zetels. Kort na de verkiezing (voor de tussentijdse verkiezing van Pengel in Saramacca), werden de drie oude kieskringen terug hersteld.[1]

Surinaamse parlementsverkiezingen 1955
Datum29 maart 1955
LandVlag van Suriname Suriname
Nieuwe premierJohan Ferrier
Vorige premierArchibald Currie
Opvolging verkiezingen
1951  1958
Portaal  Portaalicoon  Politiek
Suriname
Propagandiste voor de verkiezingen.

De winnaar van deze verkiezingen was het Eenheidsfront en Johan Ferrier trad aan als premier van Suriname. De grote verliezer was de Nationale Partij Suriname (NPS) die in zetelaantal terugliep van 13 naar 2.

Uitslag

Allianties en partijenZetels in procentenUitslag in zetels
Eenheidsfront
Surinaamse Democratische Partij (SDP)
Progressieve Surinaamse Volkspartij (PSV)
Partij Suriname (PS)
52,4%11
(5)
(3)
(3)
Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP)28,5%6
Nationale Partij Suriname (NPS)9,5%2
KTPI (Kaum Tani Persatuan Indonesia)9,5%2
Totaal21

KTPI wordt soms ook gerekend tot het Eenheidsfront.

Parlementsleden

Mutaties

  • In 1955 werd Karamat Ali (KTPI) minister en kon dus geen Statenlid blijven waarop hij werd opgevolgd door zijn partijgenoot S. Soedardjo.
  • Sewberath Misser (VHP) trok zich terug zodat de NPS'er Johan Adolf Pengel alsnog tot Statenlid gekozen kon worden.
  • In 1956 stapte de PSV uit het Eenheidsfront maar de drie PSV-statenleden waren het daar niet mee eens en gingen verder als de Surinaamse Volkspartij (SVP).