ਬੇਰੀ

ਬੇਰ ਦੇ ਫਲ, ਪੱਤੇ, ਰੁੱਖ ਦੀ ਬਿਲਕ, ਗੂੰਦ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਦਵਾਈ ਦੇ ਗੁਣ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਸੋ ਇਹ ਦਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹਦੀ ਲੱਕੜੀ ਬਾਲਣ ਦੇ ਕੰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੁਠਕੰਡੇ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਇਸਨੂੰ ਵਾੜ ਦੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਵੀ ਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੇਰੀ ਦੇ ਪੱਤੇ ਗਊਆਂ ਅਤੇ ਬਕਰੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਉੱਤਮ ਖਾਣੇ ਦਾ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ, ਫਾਸਫੋਰਸ, ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ, ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ, ਸੋਡੀਅਮ, ਕਲੋਰੀਨ, ਗੰਧਕ ਆਦਿ ਤੱਤ ਤਕੜੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਆਦਿਵਾਸੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਬੇਰ ਪੱਕਣ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਕਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਸੁੱਕੇ ਬੇਰ ਪੂਰੇ ਸਾਲ ਭਰ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਭਿਉਂ ਕੇ, ਗਿੱਲੇ ਹੋ ਜਾਣ ਉੱਤੇ ਸਵਾਦੀ ਫਲ ਵਜੋਂ ਖਾਧੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਵਿਟਾਮਿਨ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼ਰਕਰਾ ਦਾ ਵੀ ਬੇਰ ਵਿੱਚ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਿਲਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅਤੀਸਾਰ ਅਤੇ ਦਸਤ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਿਤਲੀ, ਉਲਟੀ ਅਤੇ ਗਰਭ ਆਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਪੇਟ ਦਰਦ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਬੇਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ।^[2]

ਪੰਜਾਬੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਮ ਮਿਲਣ ਵਾਲੇ ਸੁਆਦੀ ਫਲਾਂ ਵਾਲਾ ਰੁੱਖ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਲੋਕ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਆਮ ਜ਼ਿਕਰ ਹੈ। ਬੇਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ਕ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਵੀ ਬਹੁਤੀ ਜ਼ਿਕਰ ਵਿੱਚ ਰਹੀ ਹੈ।^[3]:

“ਤੈਨੂੰ ਬੇਰੀਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ'ਚੋਂ ਬੁਲਾਵਾਂ, ਨੀ ਬੰਨੇ-ਬੰਨੇ ਆ ਜਾ ਗੋਰੀਏ,
ਦੱਸ ਕਿਹੜੇ ਵੇ ਬਹਾਨੇ ਆਵਾਂ ਬੇਰੀਆਂ ਦੇ ਬੇਰ ਮੁੱਕ ਗਏ।”

“ਪੇਕਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਨਿੰਮ ਲੰਮੇਰੀ, ਸਹੁਰਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਬੇਰੀ,
ਵੇ ਹੁਣ ਜਾਣ ਦੇ ਚੰਨਾ ਹੋ ਗੀ ਇਲਤ ਬਥੇਰੀ।”

“ਮਾਹੀ ਮੇਰੇ ਨੇ ਬੇਰ ਲਿਆਂਦੇ, ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਚੁਣ-ਚੁਣ ਕੇ,
ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਸੜ ਗਈ ਸੁਣ-ਸੁਣ ਕੇ।”

ਅਤੇ

“ਕਿੱਕਰਾਂ ਵੀ ਲੰਘ ਆਈ ਬੇਰੀਆਂ ਵੀ ਲੰਘ ਆਈ, ਲੰਘਣੋ ਰਹਿ ਗਿਆ ਲਸੂੜਾ,
ਲੈ ਜਾ ਮੇਰਾ ਗੁੱਟ ਮਿਣਕੇ, ਛੁੱਟੀ ਆਇਆ ਤਾਂ ਲਿਆਵੀ ਚੂੜਾ।”

“ਕਿੱਕਰਾਂ ਵੀ ਲੰਘ ਆਈ ਬੇਰੀਆਂ ਵੀ ਲੰਘ ਆਈ, ਤੂਤ ਹੇਠ ਜਾ ਆਈ ਵੇ,
ਮੇਰਾ ਲੌਂਗ ਗੁਆਚਾ, ਮੈ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਈ ਵੇ।”।

ਮਰਗੀ ਨੂੰ ਰੁੱਖ ਰੋਣਗੇ ਅੱਕ, ਢੱਕ ਤੇ ਕਰੀਰ, ਜੰਡ, ਬੇਰੀਆਂ