Łukawa (gromada)
Łukawa – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
| gromada | |||
| 1954–1959 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania | 29 września 1954 | ||
| Data likwidacji | 31 grudnia 1959 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Łukawa z siedzibą GRN w Łukawie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie sandomierskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13j/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Gałkowice, Gałkowice Ocin i Łukawa ze zniesionej gminy Wilczyce w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 11 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
Gromadę zniesiono 31 grudnia 1959, a jej obszar włączono do gromady Wysiadłów[8].