Ołeksandr Usyk

W dzieciństwie ćwiczył karate, a potem przez kilka lat trenował piłkę nożną w juniorskich drużynach Tawriji Symferopol. W 2002 roku został usunięty z klubu po tym, jak podczas meczu pobił jednego z zawodników przeciwnej drużyny. Wkrótce potem postanowił podjąć treningi boksu^[4].

W czasach juniorskich i na początku kariery seniorskiej walczył w wadze średniej (75 kg). W 2006 roku zadebiutował w pierwszym składzie reprezentacji Ukrainy. W tym samym roku, podczas mistrzostw Europy w Bułgarii – w swoim pierwszym starcie na zawodach tej rangi – zdobył brązowy medal w wadze średniej.

Na początku 2007 roku, mając ciągłe problemy ze zbijaniem wagi, przeszedł do kategorii półciężkiej (81 kg). Istniała w niej jednak silna konkurencja wewnątrz kadry (musiał rywalizować m.in. z Ismajiłem Siłłachem), co spowodowało, że nie wystartował w mistrzostwach świata w Chicago. Przeniósł się więc do wyższej wagi ciężkiej (91 kg). W lutym 2008 roku wygrał turniej kwalifikacyjny w Pescarze i zapewnił sobie prawo startu w igrzyskach olimpijskich. W Pekinie dotarł do ćwierćfinału, eliminując w 1/8 reprezentanta gospodarzy Yushana Nijiatiego (23:4). Przegrał w nim z mistrzem świata, Włochem Clemente Russo (4:7)^[5].

Po igrzyskach powrócił do wagi półciężkiej i w listopadzie 2008 roku w Liverpoolu wywalczył w niej mistrzostwo Europy (w finale pokonał Białorusina Siarhieja Karniejeua). Miesiąc później w Pucharze Świata w Moskwie zajął 2. miejsce w kategorii ciężkiej. Od tej pory walczył już wyłącznie w tej kategorii.

W 2009 roku w Mediolanie zadebiutował na mistrzostwach świata. Zdobył tam brązowy medal, przegrywając w półfinale z Jegorem Miechoncewem. W 2010 roku zrezygnował ze startu na mistrzostwach Europy w Moskwie. Zamiast tego uczestniczył w silnie obsadzonym czerwcowym turnieju o Puchar Prezydenta Kazachstanu w Astanie, który wygrał. Jesienią tryumfował również w Pucharze Europy w Charkowie, pokonując w finale przed czasem Terwela Pulewa.

W październiku 2011 roku został w Baku mistrzem świata w wadze ciężkiej. W drodze po tytuł pokonał kolejno: Evgenijiusa Tutkusa, Terwela Pulewa, Artura Bietierbijewa, Siarhieja Karniejeua i w finale mistrza Europy, Teymura Məmmədova^[6].

Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku zdobył złoty medal w wadze ciężkiej, gdy pokonał w finale na punkty (14:11) Clemente Russo, rewanżując się Włochowi za porażkę sprzed czterech lat w Pekinie.

11 września 2013 w Kijowie w debiucie na zawodowym ringu, promowany przez grupę K2 Promotions braci Kliczko Ukrainiec wygrał przed czasem w piątej rundzie z Meksykaninem Felipe Romero (16-7-1, 12 KO)^[7] a 14 grudnia 2013 w Browarach na Ukrainie przez techniczny nokaut czwartej rundzie z Kolumbijczykiem Epifanio Mendozą (34-16-1, 31 KO)^[8].

26 kwietnia 2014 w Oberhausen Usyk znokautował w trzeciej rundzie zaplanowanego na osiem rund pojedynku ghańskiego pięściarza Bena Nsafoaha (15-10-2, 8 KO)^[9] a 31 maja 2014 w Odessie w czwartej Argentyńczyka Cesara Davida Crenza (21-8, 13 KO)^[10].

W następnych dwóch pojedynkach Ukrainiec wygrał przez techniczny nokaut z dwoma południowoafrykańskimi pięściarzami. 4 października 2014 we Lwowie w siódmej rundzie z Danielem Bruwerem (24-6-1, 21 KO), zdobywając interkontynentalny pas federacji WBO^[11] oraz 13 grudnia 2014 w Kijowie w dziewiątej rundzie z Danie Venterem (19-7, 14 KO)^[12].

18 kwietnia 2015 w Kijowie pokonał przez techniczny nokaut ósmej rundzie Rosjanina Andrieja Kniaziewa (11-2, 6 KO), broniąc tytułu WBO Inter-Continental^[13].

28 sierpnia 2015 wygrał przez techniczny nokaut z reprezentantem RPA Johnnym Mullerem (19-5-2, 13 KO), pięć sekund przed przerwą trzeciej rundy sędzia zastopował pojedynek. Usyk obronił interkontynentalny pas organizacji WBO^[14].

Zdobycie tytułu mistrza świata WBO

17 września 2016 w gdańskiej Ergo Arenie pokonał jednogłośnie na punkty (119:109 i dwukrotnie 117:111) broniącego pasa po raz drugi Polaka Krzysztofa Głowackiego i zdobył pas mistrza świata federacji WBO.

17 grudnia 2016 w Inglewood w Kalifornii wystąpił w pierwszej obronie tytuł mistrza świata federacji WBO, debiutując w stacji HBO. Pokonał przez nokaut w dziewiątej rundzie Południowoafrykańczyka Thabiso Mchunu (17-3, 11 KO).

8 kwietnia w Oxon Hill przystąpił do drugiej obrony tytułu mistrza świata federacji WBO, pokonując decyzją sędziów (3x 117-110) Amerykanina Michaela Huntera.

Turniej World Boxing Super Series. Obrona tytułu WBO i zdobycie tytułów WBC, WBA, IBF oraz trofeum im. Muhammada Alego za zwycięstwo w turnieju

9 września 2017 w Berlinie zmierzył się z Marco Huckiem (40-4-1, 27 KO). Walka była ćwierćfinałem turnieju. Zwyciężył przez TKO w 10 rundzie,.

27 stycznia 2018 w Arēna Rīga w Rydze w półfinale turnieju zmierzył się w pojedynku unifikacyjnym z mistrzem WBC Mairisem Briedisem (23-0, 18 KO), którego pokonał po bardzo zaciętej walce, niejednogłośnie na punkty 114:114, 115:113 i 115:113 Łotysza. Tym samym awansował do finału turnieju oraz zunifikował tytuły mistrza świata federacji WBO i WBC.

21 lipca 2018 na stadionie olimpijskim w Moskwie zmierzył się z rosyjskim mistrzem WBA i IBF Muratem Gassijewem (26-1, 19 KO). W stawce pojedynku znalazły się pasy IBF, WBA, WBC i WBO, a także tytuł magazynu The Ring oraz Puchar im. Muhammada Alego. Ukrainiec w dobrym stylu pokonał na punkty Rosjanina zwyciężając w całym turnieju. Dobrze poruszał się po ringu, wyprowadzał ciosy będąc w ruchu. Sędziowie wypunktowali pojedynek w stosunku 120-108, 119-109, 119-109 na jego korzyść. Dzięki temu zwycięstwu został czwartym pięściarzem w historii, który zunifikował pasy wszystkich czterech najważniejszych federacji w boksie zawodowym.

Walka z Tonym Bellewem w obronie czterech mistrzowskich pasów

10 listopada 2018 rok w Manchesterze doszło do jego pojedynku w obronie mistrzowskich pasów federacji WBC, WBA, IBF oraz WBO wagi junior ciężkiej z Tonym Bellew (30-3-1, 20 KO). Początek walki należał do Brytyjczyka, ale w drugiej części walki Ukrainiec opanował sytuację i znokautował swojego rywala w ósmej rundzie, skutecznie broniąc mistrzowskich tytułów^[15].

Waga ciężka

12 października 2019 w Chicago zadebiutował w wadze ciężkiej, pokonując przez RTD w 7. rundzie Amerykanina Chazza Witherspoona (38-4, 29 KO). Początkowo jego oponentem miał być były kickbokser Tyrone Spong (14-0, 13 KO), jednak Holender został wycofany z rywalizacji ze względu na wykrycie w jego organizmie niedozwolonych środków^[16].

31 października 2020 w Londynie, w swojej drugiej walce w kategorii ciężkiej, zmierzył się z Dereckiem Chisorą (32-10, 23 KO). Zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów (117-112, 115-113, 115-113), dzięki czemu wywalczył pas WBO Inter-Continental^[17].

Zdobycie tytułów mistrza świata WBO, WBA, IBF w kategorii ciężkiej

25 września 2021 roku na Tottenham Hotspur Stadium w Londynie przystąpił z pozycji obowiązkowego pretendenta do walki o mistrzowskie pasy federacji WBA, WBO i IBF kategorii ciężkiej z Anthonym Joshuą (24-2, 22 KO). Zwyciężył jednogłośnie na punkty (117-112, 116-112, 115-113)^[18] i został trzecim w historii pięściarzem, który sięgnął po pasy czempiona w kategorii junior ciężkiej i ciężkiej^[19].

Walka rewanżowa z Anthonym Joshuą

20 sierpnia 2022 roku na King Abdullah Sports City w Dżudzie, doszło do jego rewanżowego pojedynku z Anthonym Joshuą (24-3, 22 KO). Walka miała tym razem jeszcze bardziej wyrównany przebieg, ale ponownie Usyk okazał się lepszy. Sędziowie punktowali niejednogłośnie – 116-112 i 115-113 na jego korzyść, oraz 115-113 dla Joshuy. Tym samym zachował mistrzowskie pasy federacji WBO, IBF, WBA oraz IBO w kategorii ciężkiej^[20] oraz zdobył dodatkowo pas The Ring w tej samej wadze^[21].

Walka z Danielem Duboisem

26 sierpnia 2023 roku na stadionie Tarczyński Arena we Wrocławiu, w kolejnej obronie mistrzowskich pasów zmierzył się z Danielem Duboisem^[22]. Usyk zwyciężył przez TKO w 9. rundzie, wcześniej mając rywala na deskach w 8. starciu. W 5. rundzie przyklęknął po otrzymaniu uderzenia w okolice pasa. Sędzia uznał, że był to cios nieprzepisowy, w związku z czym nie liczył mistrza i dał mu kilka minut na dojście do siebie. Z taką interpretacją nie zgadzał się obóz Anglika, który zapowiedział złożenie po walce protestu i zawnioskowanie o obowiązkowy rewanż^[23].

Walka z Tysonem Furym

18 maja 2024 roku w Rijadzie stanął do walki o wszystkie pasy wagi ciężkiej – WBC, WBA, IBF oraz WBO – z Tysonem Furym (34-0-1, 24 KO). Walka miała bardzo wyrównany przebieg. W 9. rundzie po kilku otrzymanych, mocniejszych ciosach jego oponent był liczony, ale walka ostatecznie potrwała pełne 12 rund i o jej wyniku ostatecznie musieli zadecydować sędziowie punktowi. Ci punktowali minimalnie na korzyść Usyka – 114-113, 113-114, 115-112^[24].

Wynik	Rekord	Przeciwnik	Rozstrzygnięcie	Runda	Data	Miejsce	Uwagi
		Tyson Fury (34-1-1)			21 grudnia 2024
Wygrana	22-0	Tyson Fury (34-0-1)	SD	12	18 maja 2024	Rijad, Arabia Saudyjska	Obronił pasy WBO, IBF, WBA, IBO oraz The Ring w kategorii ciężkiej Zdobył pas WBC w kategorii ciężkiej
Wygrana	21-0	Daniel Dubois (19-1)	TKO	9 (12) 0:48	26 sierpnia 2023	Wroclaw, Tarczyński Arena	Obronił pasy WBO, IBF, WBA, IBO oraz The Ring w kategorii ciężkiej
Wygrana	20-0	Anthony Joshua (24-2)	SD	12	20 sierpnia 2022	King Abdullah Sports City, Dżudda, Arabia Saudyjska	Obrona pasów: WBO, IBF, WBA oraz IBO w kategorii ciężkiej Zdobył pas The Ring w kategorii ciężkiej
Wygrana	19-0	Anthony Joshua (24-1)	UD	12	25 września 2021	Tottenham Hotspur Stadium, Londyn	Zdobył pasy WBO, IBF, WBA oraz IBO w kategorii ciężkiej
Wygrana	18-0	Dereck Chisora (32-9)	UD	12	31 października 2020	Wembley Arena, Londyn, Wielka Brytania	Zdobycie tytułu WBO Inter-Continental (kategoria ciężka)
Wygrana	17-0	Chazz Witherspoon (38-3)	RTD	7 (12)	12 października 2019	Wintrust Arena, Chicago, Stany Zjednoczone	Debiut w kategorii ciężkiej
Wygrana	16-0	Tony Bellew (30-2-1)	KO	8 (12) 2:00	10 listopada 2018	Manchester Arena, Manchester, Anglia	Obrona tytułu WBO, WBC, WBA, IBF w kategorii junior ciężkiej
Wygrana	15-0	Murat Gassijew (26-0)	UD	12	21 lipca 2018	Stadion Olimpijski, Moskwa, Rosja	Obrona tytułu WBO i WBC, zdobycie tytułu WBA, IBF, a także trofeum im. Muhammada Alego za zwycięstwo w całym turnieju. (kategoria junior ciężka)finał World Boxing Super Series
Wygrana	14-0	Mairis Briedis (23-0)	MD	12	27 stycznia 2018	Arēna Rīga, Ryga, Łotwa	Obrona tytułu WBO i zdobycie tytułu WBC (kategoria junior ciężka)półfinał World Boxing Super Series
Wygrana	13-0	Marco Huck (40-4-1)	TKO	10 (12) 2:12	9 września 2017	Max-Schmeling-Halle, Berlin, Niemcy	Obrona tytułu WBO (kategoria junior ciężka)ćwierćfinał World Boxing Super Series
Wygrana	12-0	Michael Hunter (12-0-0)	UD	12	8 kwietnia 2017	Oxon Hill, Maryland, Stany Zjednoczone	Obrona tytułu WBO (kategoria junior ciężka)
Wygrana	11-0	Thabiso Mchunu (17-2-0)	KO	9 (12) 1:53	17 grudnia 2016	Inglewood, California, Stany Zjednoczone	Obrona tytułu WBO (kategoria junior ciężka)
Wygrana	10-0	Krzysztof Głowacki (26-0)	UD	12	17 września 2016	Ergo Arena, Gdańsk, Polska	Zdobycie tytułu WBO (kategoria junior ciężka)
Wygrana	9-0	Pedro Rodriguez (22-1-0)	TKO	7 (12) 0:48	12 grudnia 2015	Pałac Sportu, Kijów, Ukraina	Obrona tytułu WBO Inter-Continental (kategoria junior ciężka)
Wygrana	8-0	Johnny Muller (18-4-2)	TKO	3 (12) 2:59	28 sierpnia 2015	Pałac Sportu, Kijów, Ukraina	Obrona tytułu WBO Inter-Continental (kategoria junior ciężka)
Wygrana	7-0	Andriej Kniaziew (11-1-0)	TKO	8 (10) 2:24	18 kwietnia 2015	Pałac Sportu, Kijów, Ukraina	Obrona tytułu WBO Inter-Continental (kategoria junior ciężka)
Wygrana	6-0	Danie Venter (19-6-0)	TKO	9 (10) 2:29	13 grudnia 2014	Pałac Sportu, Kijów, Ukraina	Obrona tytułu WBO Inter-Continental (kategoria junior ciężka)
Wygrana	5-0	Daniel Bruwer (24-5-1)	TKO	7 (12)	4 października 2014	Arena Lwów, Lwów, Ukraina	Zdobycie tytułu WBO Inter-Continental (kategoria junior ciężka)
Wygrana	4-0	Cesar David Crenz (21-8-0)	KO	4 (8) 2:19	31 maja 2014	Pałac Sportu, Odessa, Ukraina
Wygrana	3-0	Ben Nsafoah (15-9-2)	KO	3 (8) 1:43	26 kwietnia 2014	König Pilsener Arena, Oberhausen, Nadrenia Północna-Westfalia, Niemcy
Wygrana	2-0	Epifanio Mendoza (34-15-1)	TKO	4 (6) 2:10	14 grudnia 2013	TEC Terminal Ice Arena, Browary, Ukraina
Wygrana	1-0	Felipe Romero (16-7-1)	TKO	5 (6) 1:36	11 września 2013	Pałac Sportu, Kijów, Ukraina	Debiut zawodowy

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty

W 2022 rozegrał jeden mecz w barwach Polissii Żytomierz w meczu przeciwko Weresowi Równe podczas towarzyskiego turnieju Winter Cup^[25].

19 lipca 2023 Ołeksandr Usyk podpisał kontrakt z ukraińskim klubem Polissia Żytomierz, który w sezonie 2023/2024 jest beniaminkiem w Premier-liha. Umowa będzie obowiązywać do końca sezonu^[25].

• Profil na stronie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-13)].
• Ołeksandr Usyk na stronie AIBA
• Ołeksandr Usyk na stronie Ukraińskiej Federacji Bokserskiej
• Lista walk zawodowych Ołeksandr Usyk – BoxRec.com