Ślimak zaroślowy
Ślimak zaroślowy (Arianta arbustorum) – gatunek ślimaka płucodysznego z rodziny ślimakowatych (Helicidae).
Arianta arbustorum | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
![]() Widać typowe cechy gatunkowe Arianta arbustorum | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | Heterobranchia | ||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | Arianta | ||
Gatunek | ślimak zaroślowy | ||
Synonimy | |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
![]() | |||
Zasięg występowania | |||
![]() Kraje Europy, w których stwierdzono występowanie gatunku |
Występowanie
Jest szeroko rozprzestrzeniony w środkowej oraz północno-zachodniej Europie. Pospolity w wilgotnych lasach liściastych o gęstym podszycie. W Polsce jest jednym z najpospolitszych ślimaków lądowych[3]. Ukrywa się pod opadłymi liśćmi, kamieniami, powalonymi drzewami oraz gałęziami. Chętnie wędruje po wilgotnym podłożu i wtedy go najłatwiej znaleźć.
Muszla
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e6/Arianta_arbustorum2pl.jpg/200px-Arianta_arbustorum2pl.jpg)
Muszla bez dołka osiowego (podobnie jak u ślimaków z rodzaju Cepaea) z białą wargą i brzegiem otworu lekko wywiniętym na zewnątrz (przy wardze może to sprawiać wrażenie ukrytego dołka osiowego). Skorupka łatwo, nawet u żywych osobników, traci swą wierzchnią konchiolinową warstwę, przez co zwłaszcza szczyt muszli (najstarsza część) ma białawe ubytki a znalezione skorupki martwych ślimaków mogą być całkiem białe. Ogólnie skorupka brunatna z licznymi jaśniejszymi plamkami i prążkami (po obwodzie skrętu). Zwykle większa powierzchnia jaśniejsza występuje na ostatnim skręcie, na wysokości wargi. Na pierwszym i drugim skręcie łatwo zauważyć pojedynczy, ciemno brunatny pasek.
Szerokość skorupki 18–25 mm, a wysokość 15–27 mm.
Podgatunki
Wyróżnia się następujące podgatunki ślimaka zaroślowego[1]:
- Arianta arbustorum alpicola (A. Férussac, 1821)
- Arianta arbustorum arbustorum (Linnaeus, 1758)
- Arianta arbustorum canigonensis (Boubée, 1833)
- Arianta arbustorum doriae (Paulucci, 1878)
- Arianta arbustorum picea (Rossmässler, 1837)
- Arianta arbustorum pseudorudis (Schlesch, 1924)
- Arianta arbustorum repellini (Reeve, 1852)
- Arianta arbustorum styriaca (Frauenfeld, 1868)
- Arianta arbustorum vareliensis Ripken & Falkner, 2000
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.
- Rafał Wąsowski , Aleksander Penkowski , Ślimaki i małże Polski, Warszawa: „Multico”, 2003, ISBN 83-7073-347-6, OCLC 749195338 .