Bendamustyna

związek chemiczny, lek

Bendamustyna (łac. bendamustinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, pochodna benzimidazolu zawierająca m.in. ugrupowanie typu iperytu azotowego. Stosowana jako lek cytostatyczny w leczeniu przewlekłej białaczki limfatycznej, szpiczaka mnogiego oraz chłoniaków nieziarniczych.

Bendamustyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C16H21Cl2N3O2

Masa molowa

358,26 g/mol

Wygląd

ciało stałe

Identyfikacja
Numer CAS

16506-27-7

PubChem

65628

DrugBank

DB06769

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

L01AA09

Stosowanie w ciąży

kategoria D[4]

Mechanizm działania

Bendamustyna poprzez alkilowanie uszkadza DNA, hamując podział komórek nowotworowych oraz prowadząc do ich apoptozy[6][7].

Zastosowanie

  • przewlekła białaczka limfocytowa (stadium choroby B lub C według klasyfikacji Bineta), jako leczenie pierwszego rzutu u chorych, u których chemioterapia skojarzona z fludarabiną jest niewskazana[5]
  • chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu, jako monoterapia u pacjentów, u których progresja choroby nastąpiła w trakcie lub przed upływem 6 miesięcy od zakończenia leczenia rytuksymabem lub schematem zawierającym rytuksymab[5]
  • szpiczak mnogi (stadium II z progresją lub stadium III według klasyfikacji Durie-Salmon, jako leczenie pierwszego rzutu) w skojarzeniu z prednizonem u pacjentów w wieku powyżej 65 lat, którzy nie spełniają kryteriów do zabiegu autologicznego przeszczepienia komórek macierzystych oraz którzy w momencie rozpoznania mają objawy istotnej klinicznie neuropatii, uniemożliwiającej zastosowanie leczenia zawierającego talidomid lub bortezomib[5]

Bendamustyna znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2017)[8].

Bendamustyna jest dopuszczona do obrotu w Polsce (2018)[9].

Działania niepożądane

Bendamustyna może powodować następujące działania niepożądane u ponad 10% pacjentów: zakażenie, leukopenia, małopłytkowość, nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej, osłabienie, gorączka, zmniejszenie poziomu hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny oraz mocznika w osoczu[5].

Przypisy