Eynhallow
Eynhallow (gael. Eynhallow; staronord. Eyinhelga; norn Øjinhellig) – obecnie niezamieszkana wyspa, część Orkadów, leżąca na północnych wybrzeżach kontynentalnej Szkocji.
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Archipelag | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Szkocji  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
 59°08,4′N 3°06,6′W/59,140000 -3,110000 | |
 | |
Geografia
Eynhallow leży w cieśninie Eynhallow, pomiędzy wyspą Mainland oraz Rousay. Zajmuje powierzchnię 75 hektarów. Nienazwany szkier znajduje się ok. 100 m na północny wschód od wyspy, oddzielany przez cieśninę Fint. Szkier Sheep przylega do południowego krańca wyspy.
Nie ma promu na wyspę, jednak Orkney Heritage Society każdego lata organizuje na nią wycieczkę[1]. Poza tym czasem odwiedzający samodzielnie muszą zorganizować transport. Dostęp do wyspy jest potencjalnie problematyczny, ponieważ w otaczającej wyspę cieśninie występują silne fale pływowe[2].
Historia
Główną atrakcją wyspy jest kościół pochodzący z XII wieku lub wcześniejszy, który być może pierwotnie był częścią klasztoru. Zabytek jest pod opieką Historic Scotland.
W 1841 wyspę zamieszkiwało 26 mieszkańców, jednak od 1851 jest niezamieszkana. W wyniku wycinki drzew odkryto zapomniane ruiny kościoła[3]. Aktualnie wyspa jest rezerwatem ptaków.
Istnieją powiązane z wyspą legendy. Podaje się, że Eynhallow było letnią rezydencją zmiennokształtnych męskich syren, tzw. Finfolk, którzy zostali wypędzeni przez farmera Guidmana o' Thorodale'a z wioski Evie[4].
Badania nad ptakami
Na wyspie prowadzone są badania nad fulmarami przez naukowców z University of Aberdeen, w tym m.in. Ewan Edwards i Paul Thompson[5][6][7].