Garbów (gromada w powiecie sandomierskim)
Garbów (alt. Garbów Stary[1][2]) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
| gromada | |||
| 1954–1973 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania | 29 września 1954 | ||
| Data likwidacji | 1 stycznia 1973 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[3] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[4], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[5][6].
Gromadę Garbów z siedzibą GRN w Garbowie (Starym)[1][2] utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[5] – w powiecie sandomierskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13j/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[7] Garbów, Garbów Nowy, Romanówka Nowa i Czermin ze zniesionej gminy Dwikozy w tymże powiecie[8]. Dla gromady ustalono 11 członków gromadzkiej rady narodowej[1].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[9].