Gutlak z Crowland

Urodził się w Mercji około 670 roku. Był synem szlachcica imieniem Penwald (według innych źródeł Penwal) oraz jego żony Tetty^[1]. Miał też siostrę - Pegę, która także została ogłoszona świętą. W wieku piętnastu lat zaciągnął się do wojska i przez parę lat brał udział w walkach na granicy Mercji^[1].

W wieku 24 lat poczuł jednak powołanie do służby Bogu. Wstąpił do podwójnego klasztoru w Repton. Po dwóch latach w klasztorze poczuł jednak powołanie do życia pustelniczego. Osiadł wówczas na wyspie położonej wśród niedostępnych bagien w Lincolnshire. Tam doznawał licznych objawień (m.in. św. Bartłomieja), a także ataków złego ducha. Przypisuje mu się dokonanie licznych cudów (m.in. uzdrowienia, czy przepowiadanie przyszłości).

Sława jego świętości, a także nadprzyrodzone zjawiska mu towarzyszące, sprawiły, że do jego pustelni zaczęli licznie napływać pielgrzymi. Wśród odwiedzających go gości był Aethelbald, król Mercji^[2].

Na łożu śmierci Gutlak opowiedział o aniele zesłanym przez Boga, który był jego towarzyszem. Zmarł 3 kwietnia 714 roku, a jego śmierci towarzyszyły nadprzyrodzone zjawiska^[2].

Jego pogrzeb był zgodnie z jego życzeniem, skromny, ale wobec rozwiniętego kultu, zdecydowano się na ekshumowanie i jeszcze raz stosowne pochowanie. Wtedy przekonano się, że ciało jego nie uległo rozkładowi. Z rozkazu króla Aethelbalda, zbudowano mu okazały grobowiec. Wokół niego powstało z czasem opactwo Croyland. Opactwo i grobowiec świętego zostały zniszczone w czasie najazdu Duńczyków. Jego relikwie zaginęły^[3].

Najbardziej znanym źródłem informacji o św. Gutlaku jest jego biografia spisana przez anglosaskiego mnicha Feliksa w latach 730-740^[4].

• Żywot Ś. Gutlaka królewskiego rodu pustelnika w Żywotach świętych Piotra Skargi