Jüri Luik
Jüri Luik (ur. 17 sierpnia 1966 w Tallinnie[1]) – estoński polityk i dyplomata, deputowany, od 1992 do 1993 minister bez teki, w latach 1993–1994, 1999–2001 i 2017–2021 minister obrony, od 1994 do 1995 minister spraw zagranicznych, ambasador w różnych placówkach.
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1966 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk, dyplomata |
| Stanowisko | minister bez teki (1992–1993), minister obrony (1993–1994, 1999–2001, 2017–2021), minister spraw zagranicznych (1994–1995) |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie w Tartu, pracował w wyuczonym zawodzie do 1990. W 1991 dołączył do estońskiej dyplomacji, został m.in. dyrektorem generalnym departamentu politycznego w MSZ. W 1992 wybrany na posła do Zgromadzenia Państwowego z ramienia koalicji skupionej wokół Marta Laara. W tym samym roku został ministrem bez teki odpowiedzialnym za negocjacje między Estonią a Rosją. Od 1993 do 1994 sprawował urząd ministra obrony, a następnie do 1995 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych[1].
Przez następny rok przebywał w Stanach Zjednoczonych jako pracownik naukowy w Carnegie Foundation. W 1996 powrócił do dyplomacji, obejmując stanowisko ambasadora akredytowanego w państwach Beneluksu. W latach 1999–2002 po raz drugi był ministrem obrony, następnie w ramach MSZ przewodniczył delegacji negocjującej warunki członkostwa Estonii w NATO. Od 2003 obejmował kolejne stanowiska ambasadorskie – w Stanach Zjednoczonych (do 2007), przy NATO (do 2012) i w Rosji (do 2015)[1].
W 2015 został dyrektorem estońskiego think tanku ICDS, zajmującego się tematyką obronności i bezpieczeństwa. W 2017 powołany na podsekretarza stanu w MSZ do spraw politycznych. W tym samym roku z ramienia partii Związek Ojczyźniany i Res Publica trzeci raz w karierze stanął na czele resortu obrony[1]. W wyborach w 2019 uzyskał mandat posła do estońskiego parlamentu[2]. W utworzonym w tym samym roku nowym gabinecie pozostał na stanowisku ministra obrony[3]. Zakończył urzędowanie w styczniu 2021. W tym samym roku ponownie został stałym przedstawicielem Estonii przy NATO[4].
Odznaczenia
Odznaczony Krzyżem Komandorskim (2019)[5] i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2024)[6][7] Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.