Josef Allerberger
Josef „Sepp” Allerberger (ur. 24 grudnia 1924 w Styrii, zm. 2 marca 2010 w Wals-Siezenheim) – żołnierz niemiecki austriackiego pochodzenia, jeden z najskuteczniejszych strzelców wyborowych Wehrmachtu odznaczony Złotą Odznaką Strzelca Wyborowego[1].
 Obergefreiter | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 marca 2010 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1943–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
     | |
Służba wojskowa
Po powołaniu do wojska w lutym 1943 roku po przeszkoleniu trafił na front wschodni w połowie lipca 1943 roku, jako strzelec karabinu maszynowego[2]. Służył w 8. kompanii II. Batalionie 144. pułku 3. Dywizji Górskiej o numerze poczty polowej 09469 D, która w dniach od 17 do 22 lipca 1943 roku była uwikłana w ciężkie walki opóźniające zajęcie Zagłębia Donieckiego przez Armię Czerwoną[3]. 22 lipca 1943 roku został lekko ranny odłamkiem granatu w lewą rękę. Jako strzelec wyborowy zaczął działać, kiedy znalazł w stosie zdobytej broni, podczas jej porządkowania na tyłach w ramach rekonwalescencji, sowiecki karabin Mosin wz. 1891/30 z celownikiem optycznym PU[4]. Karabiny te były często używane przez żołnierzy niemieckich na froncie wschodnim z powodu ich dużej niezawodności w trudnych warunkach bojowych i z braku własnych karabinów dla snajperów na początku zmagań na froncie wschodnim[5]. W maju 1944 roku został wysłany na specjalistyczne szkolenie snajperskie, które odbyło się w dniach 5 czerwca - 2 lipca na poligonie „Seetaler Alpe” niedaleko Judenburga w kraju związkowym Styria w Austrii, pomimo że uzyskał już wiele celnych trafień ze zdobycznego karabinu.
Allerberger od czasu szkolenia używał karabinka Mauser Kar98k z lunetą o czterokrotnym powiększeniu Hensoldt Dialytan. Pod koniec wojny często używał karabinu Gew43 i pistoletu maszynowego MP40. Znany był z zastosowania szkieletu parasola do maskowania w warunkach bojowych, w szkielet którego wplatał odpowiedni materiał maskujący do miejsca i czasu[6]. We wrześniu 1944 roku za dotychczasowe zasługi na polu walki każdy snajper został wyróżniony Krzyżem Żelaznym II. Klasy[7]. We wrześniu 1944 roku także Allerberger otrzymał Krzyż Żelazny II klasy. Zabił oficjalnie 257 żołnierzy wroga i jest drugim najskuteczniejszym snajperem Wehrmachtu po Matthäusie Hetzenauerze[8]. Posiadacz „Złotego Orła” strzelców wyborowych. Został odznaczony Krzyżem Rycerskim 20 kwietnia 1945 roku przez dowodzącego Grupą Armii „Środek” Ferdinanda Schörnera. Niestety nie ma o tym wzmianki w oficjalnych dokumentach[9]. Z podania Allerbergera dyplom przyznania odznaczenia zaginął podczas przesyłki, co było częstym zjawiskiem w ostatnich dniach wojny. Maszerując w cywilnym ubraniu i unikając długoletniej niewoli, 5 czerwca 1945 roku wrócił do rodzinnego domu pod Salzburgiem.
Po wojnie pracował jako mistrz stolarski. Zmarł 2 marca 2010 roku w Wals-Siezenheim[10].
Odznaczenia
- Krzyż Żelazny (1939) II. i I. Klasy
- Odznaka Szturmowa Piechoty srebrna (1 czerwca 1944)[11]
- Odznaka za Rany srebrna (17 listopada 1944)[11]
- Odznaka Strzelca Wyborowego złota (2 marca 1945)[11]
- Krzyż Rycerski (20 kwietnia 1945) – brak potwierdzenia w oficjalnych dokumentach[11].
Przypisy
Bibliografia
- Albrecht Wacker: Snajper na froncie wschodnim. Wspomnienia Seppa Allerbergera, przekład Marek Skierkowski, Wydawnictwo XXL, Wrocław 2007, ISBN 978-83-923779-9-3.
- Albrecht Wacker: Snajper na froncie wschodnim, przekład Jacek Falkowski, wstęp Andrzej Zaręba, Wydawnictwo LIBRON, Kraków 2008, ISBN 978-83-7396-671-0.