Julian Gromnicki

Julian Tymoteusz Leon Gromnicki herbu Prawdzic (ur. 13 stycznia 1897 w Laskowcach, zm. 17 sierpnia 1920 pod Zadwórzem) – student, plutonowy ułan-ochotnik w Małopolskich Oddziałach Armii Ochotniczej, kawaler orderu Virtuti Militari.

Julian Gromnicki
plutonowy plutonowy
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1897
Laskowce, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1920
Zadwórze, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1920

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Detachement rtm. Abrahama

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
bitwa pod Zadwórzem

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Życiorys

Kondukt pogrzebowy siedmiu żołnierzy (w tym Juliana Gromnickiego) poległych w bitwie pod Zadwórzem

Julian Gromnicki urodził się 13 stycznia 1897 w rodzinnym majątku Laskowce. Był synem Jana Duklana Gromnickiego i Jadwigi z Kozłowskich[1]. Studiował na Politechnice Lwowskiej[2].

Wobec agresji sowieckiej Julian Gromnicki wstąpił, 20 lipca 1920, ochotniczo do Małopolskich Oddziałów Armii Ochotniczej, a następnie do dywizjonu jazdy Detachementu rtm. Abrahama, gdzie służył w stopniu plutonowego. W okresie wojny polsko-bolszewickiej przeszedł cały szlak bojowy Detachementu rtm. Abrahama. Zginął w bitwie pod Zadwórzem 17 sierpnia 1920. Ciała polskich żołnierzy zostały zmasakrowane przez bolszewików, jednak ciało Juliana Gromnickiego, jako jedno z siedmiu, zostało zidentyfikowane[3] i przewiezione do Lwowa. W dniu 18 września 1920 odbył się we Lwowie uroczysty pogrzeb poległych pod Zadwórzem. Polegli żołnierze zostali pochowani na Cmentarzu Obrońców Lwowa w specjalnie utworzonej Kwaterze Zadwórzaków[4]. Ciało Juliana zostało jednak wkrótce przez rodzinę ekshumowane i przeniesione do kaplicy rodzinnej w Laskowcach[5].

Odznaczenia

Dekretem z 22 czerwca 1922 plut. Julian Gromnicki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari (klasa V) (numer 8071)[6][7].

Przypisy

Bibliografia