Junkers W 34
Junkers W 34 – jednosilnikowy, całkowicie metalowy, niemiecki samolot pasażerski i transportowy skonstruowany w latach 20. XX w. Eksportowany do wielu krajów; w czasie II wojny światowej wykorzystywany przez Luftwaffe jako maszyna szkolna. Nosił oznaczenie wojskowe K 34.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | jednosilnikowy samolot pasażersko-transportowy |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej, kabina zakryta, podwozie stałe |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | koniec 1926 |
Dane techniczne | |
Napęd | jeden silnik gwiazdowy BMW 132A |
Moc | 485 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość | 17,76 |
Długość | 10,27 m |
Wysokość | 3,53 |
Powierzchnia nośna | 43,00 m² |
Masa | |
Własna | 1700 kg |
Startowa | 3200 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 265 km/h |
Prędkość przelotowa | 233 km/h |
Prędkość wznoszenia | 3,2 min na wys. 1000 m |
Pułap | 6300 m |
Zasięg | 900 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
6 | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Argentyna, Boliwia, Kanada, Republika Chińska, Kolumbia, Chorwacja, Czechosłowacja, Francja, Finlandia, Norwegia, Papua-Nowa Gwinea, Portugalia, Państwo Hiszpańskie, Szwecja, Południowa Afryka |
Historia
W 34 powstała na bazie modelu W 33. Został wcielony do służby w 1926 roku. Jako samolot pasażerski mógł zabrać na pokład pilota i 5 (6 w późniejszych wersjach) pasażerów. W 1928 roku Junkers W 33 z chłodnicą chłodzoną wodą przeleciał nad Atlantykiem z Europy do USA, lądując na Greenly Island na Labradorze po 37 godzinach lotu. 26 maja 1929 egzemplarz wersji W 34 be/b3e (z silnikiem Bristol Jupiter VII) pobił rekord wysokości lotu, osiągając 12,739 m. Pilotował go Friedrich W. Neuenhofen[2].
Samolot produkowany w wielu wersjach – z różnymi silnikami, typami podwozia oraz wyposażeniem dodatkowym. Łączna produkcja na rynki cywilne wyniosła około 1000 egzemplarzy, 2204 sztuk (wersje W 34 hi i W 34 hau) dostarczono Luftwaffe. Wytwarzane były nie tylko w zakładach Junkersa, ale i na licencji przez wytwórnie Henschel, ATG, Dornier, Arado Brandenburg czy HFB. Jeszcze na początku 1944 armia niemiecka dysponowała 618 egzemplarzami „hi” i 516 „hau”, w większości w szkołach lotniczych, gdzie służyły do treningu pilotów i radiooperatorów.
Używany w siłach powietrznych (różne wersje): Argentyny, Boliwii (wykorzystywane w czasie wojny o Chaco), Chin, Hiszpanii, Kanady (również Canadian Airways), Kolumbii (wykorzystywane w czasie wojny kolumbijsko-peruwiańskiej; również SCADTA), Chorwacji, Czechosłowacji (po wojnie, oznaczenie D-43), Finlandii, Niemiec, Norwegii, Papui-Nowej Gwinei, Paragwaju, Portugalii (również lotnictwo marynarki), Południowej Afryki, Szwecji.
Jedyny zachowany na świecie samolot tego typu (Junkers W 34f/fi) znajduje się w Canada Aviation Museum w Ottawie. Został tam przekazany w 1960 roku[3].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- www.junkers.de (niem.)