Kiper

Słowo pochodzi od niemieckiego słowa ‘Küper’, co oznacza: ‘bednarz’ bądź ‘piwniczy’.

Zawodowy kiper piwny powinien posiadać zdolność rozróżniania podstawowych smaków: słodkiego, kwaśnego, gorzkiego, słonego, garbnikowego i metalicznego w wodnych roztworach. Powinien również umieć ocenić stężenie (intensywność) tych smaków. Ponadto powinien rozpoznać wszystkie zapachy i smaki mogące wystąpić w piwie oraz znać poszczególne gatunki i style piwa, umieć je odróżniać, opisywać i wskazywać wady. Do profesjonalnej oceny sensorycznej piwa używa się odpowiednich arkuszy, a poszczególnymi parametrami organoleptycznymi piwa podlegającymi ocenie są:

• zapach piwa
• smak piwa
• smakowitość piwa
• nasycenie w piwie
• goryczka w piwie

Do szczegółowej oceny profilu zapachowo-smakowego piw stosuje się zarówno w Polsce jak i w większość państw diagram kołowy smaków i zapachów opracowany przez European Brewery Convention i zatwierdzony przez Polską Normę^[2].

Jakość napoju alkoholowego, a szczególnie wina, bada się:

• poprzez wizualną ocenę (najpierw w butelce, a potem po rozlaniu w naczyniu służącym do jego degustacji) jego barwy, klarowności, zapachu i zawartości ewentualnych osadów,
• pobranie niewielkiej próbki napoju do ust i zbadanie jego bukietu smakowego (po degustacji resztki napoju należy wypluć do spluwaczki).

Na ogólną ocenę napoju niebagatelny wpływ ma także kształt naczynia, w którym podlega ono degustacji.

• Sommelier
• Cervesario
• Organoleptyka
• Style piwa

• Sposoby degustacji wina. klubwina.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-14)].