Latarnia morska Keri
Latarnia morska Keri (est. Keri tuletorn) – latarnia morska usytuowana na wyspie Keri w Zatoce Fińskiej.
 nr rej. 9500 | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość wieży | 31 m |
| Wysokość światła | 31 m n.p.m. |
| Zasięg światła | 11 Mm |
| Charakterystyka światła | 2+13=15s[1] |
| Data budowy | 1800–1803 |
| Data uruchomienia | 1803 |
| Administrator | Urząd Transportu Morskiego (Veeteede Amet)[2] |
Położenie na mapie Estonii  | |
 59°41′55,38″N 25°01′21,78″E/59,698717 25,022717 | |
25 listopada 1997 roku latarnię wpisano na listę narodowych zabytków Estonii pod numerem 9500[3]. Na liście świateł nawigacyjnych Estonii – rejestrze Urzędu Transportu Morskiego[4] (Veeteede Amet) w Tallinnie – ma numer 155[2].
Budowę latarni rozpoczęto w 1800 roku[5]. Składała się ona z dwóch części: kamiennej wieży o przekroju okręgu i o wysokości kilku metrów, na której zbudowano drewnianą kilkumetrową ośmiokątną wieżę z ośmiokątną laterną[5]. W czasie wojny krymskiej latarnia uległa częściowemu zniszczeniu. W 1858 roku latarnię odbudowano, zastępując drewnianą ośmiokątną wieżę, metalową o przekroju kołowym. W 1907 roku zasilanie latarni przerobiono na gazowe. Gaz uzyskiwano z głębokości 115 metrów, ze znajdującego się pod wyspą złoża. Jednak z powodu wstrząsów podziemnych w 1912 roku ten sposób zasilania porzucono. W 1996 roku w wyniku erozji spowodowanej sztormami, część kamiennej podstawy latarni uległa zniszczeniu. Podstawę wieży wzmocniono żelbetonowymi konstrukcjami[3].
