Manapouri
Manapōuri – drugie najgłębsze jezioro Oceanii w Nowej Zelandii, które jest położone na południowym krańcu Wyspy Południowej, w parku narodowym Fiordland. Jezioro to ma powierzchnię 142 km², a jego głębokość dochodzi do 444 m.
 | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Morfometria | |
| Powierzchnia | 142 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | Waiau |
Położenie na mapie Nowej Zelandii  | |
 45°30′S 167°30′E/-45,500000 167,500000 | |
Elektrownia
W 1964 roku na brzegu jeziora rozpoczęto budowę elektrowni Manapōuri[1]. Ponieważ wykorzystuje ona 178-metrową różnicę wysokości między jeziorem, a morzem w Deep Cove wykopano 10-kilometrowy tunel którym woda jest odprowadzana ze elektrowni do Deep Cove w Doubtful Soundove[1]. Rozpoczęła ona pracę we wrześniu 1969 roku. Całość została ukończona w 1972 roku. W 1998 roku rozpoczęto prace nad drugim tunelem[2] i ukończono go w 2002 roku[1].
Save Manapōuri
Ogłoszenie 1959 roku planów podniesienia poziomu jeziora o 30 metrów spowodowało protesty i kampanię Save Manapōuri. W 1970 roku petycję w obronie jeziora podpisało 10 milionów Nowozelandczyków. W 1971 komisja parlamentarna zleciła utrzymanie istniejącego poziomu jeziora. Kampania pośrednio doprowadziła do wygrania w 1972 roku wyborów przez Partię Pracy (New Zealand Labour Party), która obiecała zachowanie jeziora w niezmienionym stanie. Premier Norman Kirk wyznaczył 6 strażników, którzy mieli nadzorować zarządzanie jeziorem. Uznaje się, że kampania w obronie jeziora była początkiem przebudzenia świadomości ekologicznej w Nowej Zelandii[3].
