Marian Olejnik

Karierę rozpoczął w Kolejarzu Katowice, w którym grał do 1948. W latach 1949-1953 był zawodnikiem Legii Warszawa. W stołecznym klubie zadebiutował 3 lipca 1949 z AKS Chorzów, a ostatni mecz rozegrał 1 listopada 1953 (rywalem była Odra Opole). W 1954 reprezentował Górnik Radlin, a od 1955 do 1962 grał w Górniku Zabrze. Po odejściu Antoniego Franosza z zabrzańskiego klubu został jego kapitanem. W 1962 przez krótki czas był zawodnikiem Sośnicy Gliwice, a następnie zakończył karierę.

Był pierwszym zawodnikiem Górnika Zabrze, który rozegrał ponad 100 pierwszoligowych meczów dla tego klubu.

Oprócz piłki nożnej, Olejnik uprawiał także na poziomie ligowym hokej na lodzie w Siemianowiczance Siemianowice Śląskie i piłkę ręczną w Spójni-Sparcie Katowice.

Po zakończeniu kariery był asystentem Ferenca Farsanga, Władysława Giergiela i Gézy Kalocsaya, gdy trenowali oni Górnika Zabrze. Następnie został kierownikiem drużyny, którym był do śmierci.

Olejnik zmarł 25 czerwca 1985. Został pochowany na cmentarzu parafii św. Andrzeja w Zabrzu.

• Marian Olejnik (napastnik). legia.net. [dostęp 2014-02-13]. (pol.).
• Marek Dziechciarz: Marian Olejnik (1928-1985). [w:] Oni już nigdy nie zagrają dla Górnika... [on-line]. gornikzabrze.pl, 2015-11-01. [dostęp 2016-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)]. (pol.).

• Marian Olejnik, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2014-02-13] .