Meksyletyna
Meksyletyna – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek przeciwarytmiczny z grupy Ib. Stosowana w leczeniu tachykardii. Ma budowę i działanie zbliżone do drugiego leku z tej grupy, lidokainy, jednak może być podawana zarówno dożylnie, jak i doustnie[1][2]. Substancja jest również skuteczna w kontroli objawów w dystrofii miotonicznej[3].
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C11H17NO | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 179,26 g/mol | ||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Mechanizm działania
Meksyletyna działa chronotropowo ujemnie na serce przez wolniejsze narastanie potencjału czynnościowego (słabiej niż leki przeciwarytmiczne grupy Ia), podwyższenie progu depolaryzacji i wydłużenie czasu repolaryzacji. Ma również działanie inotropowe ujemne – zmniejsza siłę skurczu serca[2].
Działania niepożądane
Są podobne do tych przy stosowaniu leków z grupy Ia[2]: niewydolność serca (przez działanie inotropowe ujemne), spadek ciśnienia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, biegunka, a w dużych dawkach również pobudzenie OUN i drgawki.