Messerschmitt Me 263
Messerschmitt Me 263 (Junkers Ju 248) – niemiecki myśliwiec rakietowy z okresu II wojny światowej.
Model Messerschmitt Me 263 V1 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga | 1 pilot |
Historia | |
Data oblotu | 1944 |
Lata produkcji | 1944–1945 |
Wycofanie ze służby | 1946 |
Liczba egz. | 3 |
Dane techniczne | |
Napęd | Walter HWK 109-509 C-4 |
Ciąg | 20 kN (17 kN + 3 kN) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 9,5 m |
Długość | 7,9 m |
Wysokość | 2,7 m |
Masa | |
Własna | 2105 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 1000 km/h |
Prędkość przelotowa | 700 km/h |
Pułap | 15 000 m |
Zasięg | 165 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 działka MK-108 kalibru 30 mm | |
Rzuty | |
Historia
Samolot był wersją rozwojową Messerschmitta Me 163 B. Pierwotnie projektowany był przez zespół konstruktorów firmy Messerschmitt pod oznaczeniem Messerschmitt Me 163 D V1. Na polecenie Reichsluftfahrtministerium (RLM) w 1944 roku program badań został jednak przekazany zakładom Junkersa w Dessau, gdzie samolot uzyskał oznaczenie Junkers Ju 248 (później ponownie zmienione na Messerschmitt Me 263).
Pierwszy prototyp Messerschmitta Me 263 V1 został zbudowany w sierpniu 1944 roku. Wtedy też odbyły się loty ślizgowe samolotu holowanego przez bombowiec Junkers Ju 188. W grudniu 1944 roku podjęto decyzje o kontynuowaniu prac badawczych i przekazaniu konstrukcji do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Messerschmitt Me 263 A-1.
Zakończenie wojny uniemożliwiło Niemcom zbudowanie wersji seryjnej samolotu. W kwietniu 1945 r. Amerykanie zajęli fabrykę i przejęli trzy prototypy oraz makietę. Prototyp V2 został zniszczony, inny trafił do USA, a kolejny przekazano Rosjanom, którzy stworzyli na jego podstawie myśliwiec przechwytujący Mikojan-Gurewicz I-270[1].
Opis
Samolot Messerschmitt Me 263 (Junkers Ju 248) bazował na prototypie Messerschmitt Me 163 D V1, od którego różnił się tylko kroplowatym kształtem osłony kabiny pilota.
Messerschmitt Me 263 był dłuższy od Messerschmitta Me 163 B o 0,85 m. Posiadał automatyczne sloty na krawędziach natarcia oraz trójkołowe podwozie chowane w locie (zamiast dotychczas stosowanej w Kometach płozy).
W samolocie zastosowano nowy dwukomorowy silnik rakietowy Walter HWK 109-509 C-4 o ciągu 20 kN (17 kN + 3 kN), który miał zwiększyć ekonomiczność lotu.
Przypisy
Bibliografia
- Bartłomiej Belcarz , Samolot myśliwski Messerschmitt Me 163 B Komet, Warszawa: „Bellona”, 1990, ISBN 83-11-07887-4, OCLC 751418201 .
- Marek Murawski. Samoloty Luftwaffe 1933-1945. Tom II. Warszawa 1997. ISBN 83-86776-03-X