Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2015

Mistrzostwa Świata Juniorów w Rugby Union 2015 (2015 World Rugby U20 Championship) – ósme mistrzostwa świata w rugby union dla drużyn narodowych do lat 20, organizowane przez World Rugby. Turniej został rozegrany we Włoszech w dniach 2–20 czerwca 2015 roku. Wzięło w nim udział dwanaście drużyn, a tytułu bronili Anglicy.

Mistrzostwa Świata Juniorów w Rugby Union 2015

2015 World Rugby U20 Championship

2014 2016
Dyscyplina	rugby union
Organizator	World Rugby
Szczegóły turnieju
Gospodarz	Włochy
Otwarcie	2 czerwca 2015
Zamknięcie (finał)	20 czerwca 2015
Liczba drużyn	12
I miejsce	Nowa Zelandia U-20
II miejsce	Anglia U-20
III miejsce	Południowa Afryka U-20
Statystyki turnieju
Liczba meczów	30
Najwięcej punktów	Brandon Thomson (59)
Najwięcej przyłożeń	Tevita Li (6)
Strona internetowa

Federazione Italiana Rugby otrzymała prawa do organizacji mistrzostw pod koniec listopada 2012 roku^[1]. Pod koniec lipca 2014 roku organizatorzy wskazali ramy czasowe turnieju oraz ogłosili, iż mecze odbędą się w czterech miastach regionów Lombardia i Emilia-Romania – Parmie, Viadanie, Calvisano i Cremonie^[2]. Rozkład grup i meczów zostały ogłoszone 25 listopada 2014 roku^[3][4][5]. Sędziowie^[6] i przedturniejowe charakterystyki zespołów^[7][8][9].

Drużyny rywalizowały w pierwszej fazie systemem kołowym podzielone na trzy czterozespołowe grupy. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. Po zakończeniu pierwszej fazy ustalany był ranking przed dwumeczową fazą play-off – pierwsze cztery zespoły walczyły o mistrzostwo, kolejne cztery o miejsce piąte, zaś pozostałe o miejsce dziewiąte. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie^[10]:

• wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
• lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
• lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
• większej ilości zdobytych punktów;
• większej ilości zdobytych przyłożeń;
• rzutu monetą.

Bilety na zestaw obejmujący trzy mecze w finałowym dniu kosztowały dwadzieścia, a w pozostałych dniach piętnaście euro, dla osób poniżej szesnastego roku życia wejście było bezpłatne^[11]. Transmisje telewizyjne docierały do ponad stu krajów na całym świecie^[12].

W swoich grupach zwyciężyły Francja, RPA i Nowa Zelandia, choć ci ostatni z problemami wygrali mecz z Argentyną, a w półfinałach dołączyła do nich Anglia^{[13][14][15][16][17][18]}. W finale po raz czwarty spotkali się Nowozelandczycy i Anglicy, mający między sobą sześć z siedmiu dotychczasowych tytułów^[19][20]. W nim po raz pierwszy od czterech lat triumfowali Baby Blacks, a z rozgrywek elity po zajęciu ostatniego miejsca wypadli zaś Samoańczycy^[21][22]. Najwięcej punktów w turnieju zdobył reprezentant RPA Brandon Thomson^[23], w klasyfikacji przyłożeń z sześcioma zwyciężył Nowozelandczyk Tevita Li^[24], zaś najlepszym graczem – spośród czterech nominowanych^[25] – głosami kibiców został uznany James Chisholm^[26].