Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2019

Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2019 (2019 World Rugby U20 Championship) – dwunaste mistrzostwa świata w rugby union dla drużyn narodowych do lat dwudziestu, organizowane przez World Rugby. Turniej został rozegrany w Argentynie w dniach 4–22 czerwca 2019 roku. Wzięło w nim udział dwanaście drużyn, a tytuł mistrzowski obronili Francuzi.

Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2019

2019 World Rugby U20 Championship

2018 2020
Dyscyplina	rugby union
Organizator	World Rugby
Szczegóły turnieju
Gospodarze	Rosario,  Argentyna Santa Fe,  Argentyna
Otwarcie	4 czerwca 2019
Zamknięcie (finał)	22 czerwca 2019
Liczba drużyn	12
Liczba aren	3 (w 2 miastach)
I miejsce	Francja U-20
II miejsce	Australia U-20
III miejsce	Południowa Afryka U-20
Statystyki turnieju
Liczba meczów	30
Najwięcej punktów	Josh Hodge (63)
Najwięcej przyłożeń	Ewan Ashman (7)
Strona internetowa

Unión Argentina de Rugby otrzymał prawa do organizacji mistrzostw w połowie czerwca 2018 roku, jednocześnie wskazano, iż mecze – podobnie jak w edycji 2010 – gościć będą Rosario i Santa Fe^[1][2]. Pod koniec lutego roku 2019 ogłoszono natomiast składy grup i rozkład gier, a także ustalono cenę najtańszych wejściówek na mecze fazy grupowej na 300 ARS^[3]. Sędziowie zawodów^[4] byli wyznaczani przed każdą kolejką^[5][6][7][8]. Przedturniejowe charakterystyki zespołów^{[9][10][11][12]}.

Podobnie jak rok wcześniej podczas mistrzostw były testowane zmiany w przepisach dotyczące niebezpiecznej szarży i jej penalizacji^[13].

Drużyny rywalizowały w pierwszej fazie systemem kołowym podzielone na trzy czterozespołowe grupy. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. Po zakończeniu pierwszej fazy ustalany był ranking przed dwumeczową fazą play-off – pierwsze cztery zespoły walczyły o mistrzostwo, kolejne cztery o miejsce piąte, zaś pozostałe o miejsce dziewiąte. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej ilości punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie^[14]:

• wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
• lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
• lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
• większej liczby zdobytych punktów;
• większej liczby zdobytych przyłożeń;
• rzutu monetą.

Już po dwóch kolejkach awans do półfinałów zapewniła sobie Australia^[15][16], dołączyły do niej następnie RPA, Argentyna i Francja. Brak bonusowego punktu w porażce z Południowoafrykańczykami oznaczał dla Baby Blacks brak awansu do najlepszej czwórki po raz drugi w ciągu dwunastoletniej historii mistrzostw^[17]. W finale zmierzyli się obrońcy tytułu oraz goszczący ponownie po dziewięciu latach na tym etapie Australijczycy, zaś Nowozelandczycy po raz pierwszy znaleźli się poza pierwszą szóstką zawodów^[18]. Tytuł mistrzowski po wyrównanym spotkaniu, w którym prowadzenie zmieniało się siedmiokrotnie, obronili Francuzi, Baby Boks po raz trzeci z rzędu zdobyli brązowe medale, a z rozgrywek elity po zajęciu ostatniego miejsca wypadli zaś Szkoci jako pierwsza drużyna z Wysp Brytyjskich^[19]. Przedstawiciel gospodarzy, Juan Pablo Castro, otrzymał wyróżnienie Breakthrough Player of the Tournament^[20], najwięcej punktów w zawodach zdobył Josh Hodge, zaś w klasyfikacji przyłożeń zwyciężył Ewan Ashman^[21].