Mr. Bojangles

Mr. Bojanglesfolkowa piosenka z roku 1967, skomponowana przez Jerry’ego Jeffa Walkera[1]. Kilka lat później Bob Dylan zaaranżował ten utwór, nagrywając go w czerwcu 1970. Jego wersja wydana została na albumie Dylan w listopadzie 1973 roku[2].

Mr. Bojangles
Wykonawca utworu
z albumu Dylan
Bob Dylan
Wydany

16 listopada 1973

Nagrywany

2 czerwca 1970

Gatunek

folk

Długość

5:31

Twórca

Bob Dylan

Producent

Bob Johnston

Wydawnictwo

Columbia Records

Historia i charakter utworu

Utwór ten został nagrany na czwartej sesji do albumu New Morning 2 czerwca 1970 r. w Columbia Studio E w Nowym Jorku. Oprócz albumowej wersji If Not for You: Alligator Man, Mary Ann (5 wersji), Rock a Bye My Sara Jane (3 wersje), Spanish Is the Loving Tongue, Time Passes Slowly. Poza If Not for You i Time Passes Slowly wszystkie utwory zostały odrzucone i dlatego zostały potem wybrane na „album zemsty” przez firmę Columbia Records[3].

Piosenkę tę skomponował Jerry Jeff Walker (ur. 16 marca 1942), który rozpoczął karierę w Greenwich Village jako piosenkarz folkowy w Café Wha? i Night Owl. Pod koniec lat 60. XX w. przeniósł się do Key West na Florydzie. Na początku lat 70. przeniósł się do Austin w Teksasie i tam stworzył jeden z ciekawszych zespołów tego czasu – Lost Gonzo Band. Zaczął także wykonywać muzykę country w kręgu muzyków takich jak Willie Nelson i Waylon Jennings. Wkrótce kokaina i alkohol uczyniły go człowiekiem słynnym ze swojej nieodpowiedzialności. Po jakimś czasie powrócił do wykonywania folku[4].

Walker skomponował balladę Mr. Bojangles w 1967 r. i stała się ona niezwykle popularna, gdy Walker odwiedził nocny program radiowy „Radio Unnameable” stacji WBAI-FM w Nowym Jorku, prowadzony na żywo i w absolutnej swobodzie przez Boba Fassa. Wykonał wtedy piosenkę, a Fass grał ją następnie kilka razy w nocy.

Kompozycja ta, chociaż powstała na podstawie przeżyć samego Walkera, jest uważana za pean dla zapewne najsłynniejszego stepującego tancerza Billa „Bojanglesa” Robinsona.

Wersja Dylana – jest to w końcu odrzut z sesji nagraniowej – w pełni zasługuje na zaprezentowanie na albumie Dylan. Najlepszym jej momentem jest końcówka ballady, gdy Dylan wzywa słuchaczy do tańca[5].

Dylan nigdy nie wykonywał tej ballady na koncertach.

Muzycy

sesja czwarta
  • Al Kooper – gitara, pianino, wokal
  • Charlie Daniels – gitara basowa
  • Ron Cornelius – gitara
  • Russ Kunkel – perkusja
  • Hilda Harris – chórki
  • Albertine Robinson – chórki
  • Maeretha Stewart – chórki

Wykonania piosenki przez innych artystów

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne