Parkinsonizm

Jeżeli wykluczono chorobę Parkinsona, diagnostyka różnicowa obejmuje:

• AIDS, które może czasem prowadzić do objawów choroby Parkinsona, ze względu na powszechne powodowanie zaburzenia dopaminergicznych^[2].
• zwyrodnienie korowo-podstawne^[1]
• chorobę Creutzfeldta-Jakoba^[3]
• otępienie z ciałami Lewy’ego^[1]
• przyczyny farmakologiczne – ze względu na udział obwodów dopaminergicznych w powstawaniu parkinsonizmu oraz psychoz, możliwe jest wystąpienie parkinsonizmu polekowego w przewlekłych zaburzeniach psychicznych i po użyciu innych substancji (np. po lekach przeciwpsychotycznych, metoklopramidzie, MPTP^[4])^[1].
• zapalenie mózgu von Economo^[1]
• zanik wieloukładowy^[5]
• chorobę Hallervordena-Spatza^[6]
• postępujące porażenie nadjądrowe^[1]
• toksyczność substancji, takich jak tlenek węgla^[7], dwusiarczek węgla^[7], mangan^[7], parakwat^[8], heksan, rotenon, i toluenu, tal, lit, związki ołowiu.
• przyczyny naczyniowe – miażdżyca, udar mózgu^[9]
• chorobę Wilsona – zaburzenie genetyczne, w którym dochodzi do nieprawidłowej akumulacji miedzi. Nadmiar miedzi może prowadzić do powstania kompleksu miedzi-dopaminy, co prowadzi do utleniania dopaminy do aminochromu^[10].
• zespół paraneoplastyczny. Objawy neurologiczne są spowodowane przez przeciwciała związane z występowaniem różnych nowotworów.
• guz mózgu
• uraz głowy.

Wyodrębnia się także procesy zwyrodnieniowe mózgu, gdzie objawom parkinsonizmu towarzyszą też inne zaburzenia, np. otępienie, czy objawy ze strony układu piramidowego. W tych przypadkach stosuje się termin „parkinsonizm plus”. Generalnie parkinsonizm zaliczany jest do wskaźników zaburzeń układu pozapiramidowego.