Powłoka Bourne’a

Stephen Bourne rozpoczął prace nad powłoką pod koniec 1975 roku w Bell Labs w czasie, gdy Ken Thompson przebywał na rocznym urlopie na Uniwersytecie w Berkeley^[1]. Powłoka była rozwinięciem wcześniejszego interpretera poleceń o nazwie shell. Jej pierwsze wydanie miało miejsce w 1977 roku w ramach Unix Version 7, dla którego była domyślną powłoką – zastępując wspomnianą powłokę autorstwa Kena Thompsona.

Na większości systemów Unix oraz pokrewnych oryginalna ścieżka /bin/sh wskazuje na plik wykonywalny powłoki zgodnej z nią składniowo, np. ash czy mksh^[a].

sh ustanowi także początkowo nieformalny — za sprawą popularyzacji przez książkę The Unix Programming Environment Briana Kernighana i Roba Pike`a — a potem ustandaryzowany przez POSIX język skryptowy.

Składnia struktur kontrolnych została zainspirowana dialektem języka ALGOL 68, nad którym Bourne pracował na Uniwersytecie Cambridge. Wywodzą się z niego postacie if ~ then ~ elif ~ then ~ else ~ fi, case ~ in ~ esac z jedynym odstępstwem w postaci zamiany od na done, jako słowa kończącego pętle for/while^[1].

Przykład kodu:

 #!/bin/sh echo Hello World! echo Dzisiaj jest: date echo "wszystko OK?: " read odp if [ "$odp" != "n" ]    then echo to fajnie    else echo szkoda fi

Wynikiem tego programu jest:

Hello World!Dzisiaj jest:10-10-2006wszystko OK?:tto fajnie

Skrypt uruchamiało się podając interpreterowi jego ścieżkę: sh /tmp/przyklady/skrypt. Skrypt można uruchomić bezpośrednio, jeśli nadano mu prawa wykonywania w systemie plików i znajduje się (jak w przykładzie powyżej) jako pierwsza linia #!/bin/sh, która wywołuje ścieżkę powłoki mającej go wykonać.

Jednym z ograniczeń powłoki sh jest brak możliwości operowania na liczbach całkowitych bez tworzenia nowego procesu.

• powłoka bash
• powłoka C (Csh)
• powłoka Korna (Ksh)
• powłoka Z (Zsh)

• Stephen R.S.R. Bourne Stephen R.S.R., Early days of Unix and design of sh [online], 12 czerwca 2015 [dostęp 2021-10-26] .