Powstań Francjo
Powstań Francjo (fr. Debout la France, DLF) – francuska eurosceptyczna, gaullistowska i narodowo-konserwatywna partia polityczna. Do 2014 funkcjonowała pod nazwą Powstań Republiko (fr. Debout la République, DLR).
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót | DLF |
| Lider | |
| Data założenia | 23 listopada 2008 |
| Ideologia polityczna | |
| Młodzieżówka | Debout les Jeunes |
| Barwy | |
| Strona internetowa | |
Historia
Ugrupowanie powstało w 1999 jako frakcja w ramach gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Przystąpiło do niego m.in. 11 posłów do Zgromadzenia Narodowego, dla których kluczowym postulatem była suwerenność Francji[1]. Ugrupowanie krótko współpracowało z frakcją suwerenistyczną ze Zgromadzenia na rzecz Francji. W 2002 wsparło Unię na rzecz Ruchu Ludowego. Z listy UMP uzyskało w tym samym roku 5 mandatów poselskich.
Lider DLR, Nicolas Dupont-Aignan, dwukrotnie bez powodzenia kandydował na stanowisko przewodniczącego ludowców. W 2007 ugrupowanie to zdecydowało się na samodzielną działalność polityczną, gdy Nicolas Dupont-Aignan zadeklarował swój start w wyborach prezydenckich. Większość posłów pozostała jednak w UMP, a przewodniczący DLR nie zebrał wymaganej liczby podpisów pod swoją kandydaturę. Do Zgromadzenia Narodowego w tym samym roku weszło dwóch przedstawicieli konserwatystów, w tym jeden z ramienia UMP. Nicolas Dupont-Aignan kandydował w 2012 na urząd prezydenta. W tym samym roku obaj przedstawiciele partii (jej lider i ponownie wystawiony przez ludowców François-Xavier Villain) uzyskali poselską reelekcję.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 partia uzyskała 3,8% głosów i nie przekroczyła progu wyborczego. W tym samym roku ugrupowanie dokonało zmiany swojej nazwy[2]. W 2017 przewodniczący partii ponownie bez powodzenia ubiegał się o prezydenturę Francji[3], utrzymał natomiast mandat poselski jako jedyny przedstawiciel partii[4]. W 2018 eurodeputowany Bernard Monot wystąpił z Frontu Narodowego i przeszedł do DLF[5]. W lutym 2019 partia zadeklarowała zamiar dołączenia do frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów[6]. W tym samym roku w wyborach europejskich koalicja wyborcza z jej udziałem nie przekroczyła jednak wyborczego progu (otrzymała 3,5% głosów)[7].
W 2022 Nicolas Dupont-Aignan kandydował bezskutecznie w kolejnych wyborach prezydenckich[8], a także utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[9].
Przypisy
Bibliografia
- Powstań Francjo na stronie france-politique.fr. [dostęp 2015-08-15]. (fr.).