Prawo kontrapozycji

jedna z tautologii klasycznego rachunku zdań

Prawo kontrapozycji, prawo transpozycji[2][3][4]prawo rachunku zdań[5] (tautologia[6]) mówiące o równoważności dwóch rodzajów implikacji:

Zawieranie się jednego zbioru w drugim oznacza, że dopełnienie drugiego zawiera się w dopełnieniu pierwszego[1]:

Są one nazywane odpowiednio implikacją prostą oraz przeciwstawną[7]. Czasem prawo transpozycji definiuje się nieco inaczej, nazywając tak każdą z czterech blisko związanych implikacji. Oprócz dwóch tworzących powyższą równoważność wyróżnia się też dwie inne[8][9]:

Kontrapozycja to podstawa reguły wnioskowania modus tollens[6], na przykład dowodów nie wprost[10][11]. Jest przedstawiana na kwadracie logicznym przez przekątne. Była znana już w IV wieku p.n.e. – pojawia się w pismach Arystotelesa[12][13]. Łacińska nazwa, na której opiera się ta polska, powstała najpóźniej w VI wieku – używa jej Boecjusz[14].

Dowody

  • Implikację można poddać kolejno przekształceniom[potrzebny przypis]:
(eliminacja implikacji),
(podwójne zaprzeczenie),
(przemienność alternatywy),
(eliminacja implikacji).

Przykłady użycia

Liczby niewymierne takie jak pi (π) tworzą ułamki dziesiętne nieokresowe. Wynika to z faktu, że każdy okresowy ułamek dziesiętny oznacza liczbę wymierną.
Ruch Księżyca wokół Ziemi nie jest prostoliniowy. Z pierwszej zasady dynamiki wynika, że musi za tym stać jakaś siła; jest nią grawitacja.
Matematyka
Fizyka
  • Pierwszą zasadę dynamiki można formułować dwojako; tej najczęstszej postaci równoważna jest inna[17]: jeśli ciało nie porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym ani nie spoczywa, to działa na nie wypadkowa siła:
Filozofia

Inne znaczenie terminu

Czasem powyższa reguła jest znana jako transpozycja zwykła[20] lub prosta; wtedy wyróżnia się też prawa transpozycji złożonej[21][22]:

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne