ORP Gen. K. Pułaski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Wersja z 21:18, 4 sty 2021 edytuj Polskiarmator123 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 7029 edycji ulepszenia Znacznik: VisualEditor ← poprzednia edycja		Wersja z 22:08, 4 sty 2021 edytuj anuluj edycję Polskiarmator123 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 7029 edycji ulepszenia Znacznik: VisualEditor następna edycja →
Linia 52: Kadłub okrętu o długości 125,9 metra na [[Wodnica (okrętownictwo)\|linii wodnej]], mierzy 135,6 metra długości całkowitej, największa szerokość okrętu sięga 13,7 metra, zanurzenie zaś 6,7 metra. Jednostka o [[Wyporność\|wyporności]] 2 769 [[Tona#D%C5%82uga%20tona\|ton standardowych]] ma 3 658 ton wyporności pełnej. Według niektórych jednak źródeł, wyporność pełna okrętu wynosi 4100 ton. Jednostka napędzana jest przez siłownię wyposażoną w dwie [[Turbina gazowa\|turbiny gazowe]] [[General Electric]] [[Turbina gazowa LM2500\|LM2500]] zapewniające [[Moc wyjściowa\|moc wyjściową]] 41 000 [[Koń parowy\|HP]] dla jednego [[Wał (maszynoznawstwo)\|wału napędowego]] przenoszącego napęd na pięciołopatową [[Śruba okrętowa\|śrubę]]. Tak skonfigurowana siłownia nominalnie zapewnia prędkość 29 [[Węzeł (jednostka prędkości)\|węzłów]] z możliwością utrzymywania prędkości 25 węzłów przy użyciu jedynie jednej turbiny, niektóre jednostki tego typu zdolne były do osiągnięcia maksymalnej prędkości 36 węzłów. Zdaniem niektórych poświęconych okrętowi źródeł, jednostka jest w stanie rozwinąć prędkość przekraczającą 30 węzłów. Okręt wyposażony jest także w system napędu pomocniczego w postaci dwóch wysuwanych elektrycznych [[Azipod\|Azipodów]] [[ABB]] o mocy 350 [[Koń mechaniczny\|KM]]. Napęd pomocniczy okrętu używany jest do precyzyjnych manewrów jednostki, zdolny jest jednakże do zapewnienia okrętowi możliwości powrotu do portu z prędkością 6 węzłów, w razie awarii napędu głównego. System napędowo-energetyczny okrętu uzupełniany jest przez cztery [[Generator elektryczny\|generatory elektryczne]] [[Silnik o zapłonie samoczynnym\|Diesla]] o mocy 1000 [[Wat\|kW]] każdy<ref name=":2" />. === Wyposażenie elektroniczne === W trakcie budowy jednostek typu ''Oliver Hazard Perry'' [[korporacja]] [[Sperry Rand\|Sperry]] zaproponowała marynarce oraz [[Kongres Stanów Zjednoczonych\|Kongresowi]] wyposażenie późniejszych jednostek tego typu w radar ze skanowaniem fazowym, a następnej kolejności wyposażenie w tego typu radar również wcześniejszych jednostek, do których zaliczał się USS „Wadsworth”. US Navy uznała jednak, że zaproponowany koszt instalacji takich radarów za zbyt wysoki. Okręt wyposażony jest więc w cyfrowy radar obserwacji przestrzeni powietrznej [[AN/SPS-49\|SPS-49(V)4]] oraz radar obserwacji powierzchni [[AN/SPS-55\|SPS-55]]. Jednostka wyposażona została także w umieszczony w [[Stępka\|kilu]] i [[Dziób jednostki pływającej\|dziobie]] [[sonar]] [[AN/SQS-56\|SQS-56]], z uwagi jednak na stosunkowo ograniczone możliwości tego modelu sonaru, w zakresie wykrywania okrętów podwodnych okręt zmuszony jest polegać w głównej mierze na znacznie bardziej efektywnym [[Sonar holowany\|sonarze holowanym]] [[AN/SQR-19 TACTAS\|SQR-19 TACTAS]]. W celu zwiększenia przeżywalności na polu walki morskiej poprzez redukcję [[Skuteczna powierzchnia odbicia\|skutecznej powierzchni odbicia]] (''radar cross section''), FFG-9 został wyposażony w pasywny system przeciwdziałania. W przeciwieństwie do niektórych innych okrętów tego typu, FFG-9 nigdy nie otrzymał systemu Sidekick ECM, umożliwiającego przeciwdziałanie aktywne pasywnemu układowi [[AN/SLQ-32 ESM\|SLQ-32(V)2]], w który wyposażona jest jednostka<ref name=":1" />. W polskiej służbie, sonary zostały zmodernizowane przez [[Politechnika Gdańska\|Politechnikę Gdańską]] do wersji SQS-56PG i SQR-19PG TACTAS, otrzymując systemy cyfrowej obróbki dźwięku i nowoczesne wyświetlacze<ref name=":3">{{Cytuj \|autor = Sławomir Lipiecki \|tytuł = W mroźnych fiordach wikingów \|czasopismo = Morze, Statki i Okręty \|data = marzec-kwiecień 2017 \|issn = 1426-529X \|opis = 3-4/2017. XXII (179) \|wydawca = Warszawa: Magnum X}}</ref>. === Uzbrojenie === W chwili budowy, wszystkie jednostki typu ''Oliver Hazard Perry'' otrzymały [[Wyrzutnia rakietowa\|wyrzutnię pocisków rakietowych]] [[Wyrzutnia Mark 13\|Mk 13 Mod 4]] z pojedynczą prowadnicą przeznaczoną do wystrzeliwania pocisków przeciwlotniczych [[Pociski rakietowe Standard\|Standard]] oraz przeciwokrętowych [[AGM-84/RGM-84/UGM-84 Harpoon\|RGM-84 Harpoon]]. Wyposażony w system automatycznego ładowania wyrzutni wbudowany w okręt magazyn amunicji, mieści 40 pocisków. W polskiej służbie fregata nie posiada pocisków Harpoon. Uzbrojenie artyleryjskie FFG-9 stanowiła [[Działo uniwersalne\|armata uniwersalna kalibru]] 76 mm [[OTO Melara 76 mm\|OTO Melara]] Mk 75 o szybkostrzelności do 100 strzałów na minutę, służąca do zwalczania celów naziemnych i nawodnych (zasięg do 8 km) oraz powietrznych (zasięg 5 km). Okręt otrzymał także pojedynczy zestaw [[CIWS\|obrony bezpośredniej]] [[Phalanx CIWS\|Vulcan Phalanx]] Mk 15, w skład którego wchodzi armata sześciolufowa kalibru 20 mm o szybkostrzelności 3000 strzałów na minutę. Okręt w służbie amerykańskiej wyposażono w zestaw Mk 15 Block 1, lecz przed przekazaniem Polsce zastąpiono go starszym Block 0. Jako okręt zwalczania okrętów podwodnych, jednostka otrzymała także dwie potrójne wyrzutnie [[Wyrzutnia torpedowa\|wyrzutnie torpedowe]] Mk 32 kalibru 324 mm. Uzbrojenie to uzupełniają także cztery [[Karabin maszynowy\|karabiny maszynowe]] kalibru 12,7 mm<ref>{{Cytuj \|autor = Jarosław Ciślak \|tytuł = Transfer fregat. \|czasopismo = Morze, Statki i Okręty \|data = 2015 \|issn = 1426-529X \|opis = Nr specjalny 1/2015, s. 72-73,}}</ref>. === Amunicja === Podstawowe uzbrojenie okrętu stanowiły [[Torpeda\|torpedy lekkie]] [[Zwalczanie okrętów podwodnych\|ZOP]] [[Torpeda Mark 46\|Mk 46]] kalibru 324 mm. Mk 46 stanowi podstawową amerykańską torpedę przeciwpodwodną od połowy lat 60. XX wieku, i do dziś jest głównym środkiem zwalczania okrętów podwodnych w wielu państwach świata (w tym w Stanach Zjednoczonych). Wyposażona w [[Głowica bojowa\|głowicę bojową]] zawierającą 45 kilogramów [[PBXN-103]] (ekwiwalent 83 kg [[Trotyl\|TNT]]) oraz aktywno/pasywny akustyczny system naprowadzania przystosowany zarówno do działania w wodach oceanicznych, jak i wodach płytkich. Napęd tej torpedy stanowi [[silnik tłokowy]] napędzający dwie śruby przeciwbieżne. Układ taki zapewnia prędkość maksymalną 45 węzłów na dystansie 7,5 kilometra<ref>{{Cytuj \|autor = Norman Polmar \|tytuł = Naval Institute Guide... \|data = \|opis = s. 536-538}}</ref>. W polskiej służbie wykorzystywane są nowocześniejsze torpedy [[MU-90 Impact]]<ref>{{Cytuj \|tytuł = Torpeda MU-90 Impact - Defence24 \|data dostępu = 2021-01-04 \|opublikowany = www.defence24.pl \|url = https://www.defence24.pl/torpeda-mu-90-impact}}</ref>. * 9 rakietowych pocisków przeciwlotniczych [[Raytheon]] [[RIM-66A/B/E Standard Missile 1\|RIM-66E Standard Missile 1 Medium Range Block VI]] * 2 [[Przeciwokrętowy pocisk manewrujący\|przeciwokrętowe pociski manewrujące]] [[AGM-84/RGM-84/UGM-84 Harpoon\|RGM-84G Harpoon]] W 2014 roku pociski RGM-84G Harpoon będące na uzbrojeniu polskich fregat zostały wycofane w celu utylizacji z powodu wykończenia resursu<ref name=":3" />. == Transfer okrętu == Linia 114 ⟶ 130: == Przypisy == {{Przypisy}} == Bibliografia == * Jarosław Ciślak. ''Transfer fregat''. „[[Morze, Statki i Okręty]]”. Nr specjalny 1/2015, s. 72-73, 2015. Warszawa. [[International Standard Serial Number\|ISSN]] 1426-529X * [[Norman Polmar]]: ''The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (18th ed)''. [[Annapolis]]: Naval Institute Press, 2005. ISBN 978-1-59114-685-8. * Sławomir Lipiecki. ''W mroźnych fiordach wikingów''. „[[Morze, Statki i Okręty]]”. 3-4/2017. XXII (179), marzec-kwiecień 2017. Warszawa: Magnum X. [[International Standard Serial Number\|ISSN]] 1426-529X == Linki zewnętrzne ==