Synowódzko Niżne
Synowódzko Niżne (ukr. Нижнє Синьовидне) – wieś na Ukrainie, w rejonie skolskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 1113 mieszkańców.
,_%D1%81.%D0%9D%D0%B8%D0%B6%D0%BD%D1%94_%D0%A1%D0%B8%D0%BD%D1%8C%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%BD%D0%B5.%D0%A4%D0%BE%D1%82%D0%BE.JPG) Cerkiew Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we wsi Synowódzko Niżne | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy | 82615 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°06′32″N 23°38′24″E/49,108889 23,640000 | |
Znajduje tu się przystanek kolejowy Synowódzko Niżne, położony na linii Lwów – Stryj – Batiowo.
Historia
Wieś Synowucko Niże położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie stryjskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[1], wieś Sienowocko Niżne w drugiej połowie XVII wieku należał do starostwa stryjskiego[2].
W II Rzeczypospolitej do 1934 roku samodzielna gmina jednostkowa, następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Synowódzko Wyżne[3]. Początkowo w powiecie skolskim, a od 1932 roku w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskiem[4]. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
W czasie okupacji niemieckiej Józef i Paulina Matusiewicz oraz córka Emilia Matusiewicz-Młot, udzieli pomocy i opieki Anicie Eckstein z d. Helfgott. Rodzina Matusiewiczów została uhonorowana medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[5].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- 1) Niżne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 744.