Synowódzko Wyżne
Synowódzko Wyżne (ukr. Верхнє Синьовидне) – osiedle typu miejskiego w rejonie stryjskim obwodu lwowskiego. Osiedle liczy 3555 mieszkańców.
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia | 36,2 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°05′57″N 23°35′00″E/49,099167 23,583333 | |
Znajduje tu się stacja kolejowa Synowódzko Wyżne, położona na linii Lwów – Stryj – Batiowo.
Historia
Latopis Ipatijewski podaje, że król Daniło wracając z Węgier od króla Beli IV, do którego udał się z prośbą o pomoc przeciwko Tatarom, stanął na nocleg w tutejszym monasterze Bogarodzicy. Nazwa Synowódzko miała powstać jakoby od sinych wód wielkiego jeziora, które niegdyś zalewało całą dolinę zajętą przez obie wsi[1].
Wieś prawa wołoskiego, położona była na początku XVI wieku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[2].
Założone w 1561 r. Wieś Synowucko Wyższe położona na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie stryjskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[3], wieś Sienowocko Wyżne w drugiej połowie XVII wieku należał do starostwa stryjskiego[4]. Za II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa, następnie wieś należała do zbiorowej wiejskiej gminy Synowódzko Wyżne[5], której była siedzibą. Początkowo w powiecie skolskim, a od 1932 w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskiem[6].
W 1921 roku we wsi urodził się biznesmen i filantrop Petro Jacyk[7].
Na początku lipca 1941 roku miejscowa ludność urządziła pogrom, w którym zginęło 147 Żydów. Antyżydowskie zajścia powstrzymało zajęcie wsi 5 lipca 1941 przez wojsko węgierskie. W 1942 roku pozostałych Żydów Niemcy deportowali do Stryja i Bolechowa (a stamtąd później do obozu zagłady w Bełżcu)[8].
W czerwcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 42 Polaków[9].
Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Ważniejsze obiekty
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona