Teryzydon
Teryzydon (łac. terizidonum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, antybiotyk powstały przez połączenie dwóch cząsteczek cykloseryny, stosowany w leczeniu gruźlicy.
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C14H14N4O4 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 302,28 g/mol | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||
ATC | |||||||||||||||
|
Mechanizm działania
Teryzydon jest antybiotykiem powstałym z połączenia dwóch cząsteczek cykloseryny i cząsteczki aldehydu tereftalowego[2][3]. Teryzydon hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii poprzez kompetencyjne hamowanie dwóch enzymów racemazy L-alaniny i ligazy D-alaniny[2]. Teryzydon maksymalne stężenie we krwi osiąga po 2–4 godzinach od podania[2].
Zastosowanie
Teryzydon znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2015)[4].
Teryzydon nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2016)[5].
Działania niepożądane
Teryzydon może powodować następujące działania niepożądane[2]: