Wikipedysta:OliwierGumiś/Egzekucje w Norymberdze

Egzekucje norymberskie miały miejsce 16 października 1946 r., wkrótce po zakończeniu procesów norymberskich . Dziesięciu prominentnych członków kierownictwa politycznego i wojskowego nazistowskich Niemiec zostało straconych przez powieszenie : Hans Frank, Wilhelm Frick, Alfred Jodl, Ernst Kaltenbrunner, Wilhelm Keitel, Joachim von Ribbentrop, Alfred Rosenberg, Fritz Sauckel, Arthur Seyss-Inquart i Julius Streicher . Tego dnia zaplanowano powieszenie Hermanna Göringa, ale poprzedniej nocy popełnił samobójstwo, zażywając kapsułkę z cyjankiem potasu . Martin Bormann również został skazany na śmierć zaocznie; w tym czasie jego miejsce pobytu nie było znane, ale od tego czasu potwierdzono, że zginął podczas próby ucieczki z Berlina 2 maja 1945 r.

Wyroki zostały wykonane w sali gimnastycznej więzienia w Norymberdze przez armię Stanów Zjednoczonych, stosując standardową metodę upuszczania zamiast długiego upuszczania . ^[1]

Katami byli starszy sierżant John C. Woods i jego zastępca, żandarm Joseph Malta . Użycie przez Woodsa standardowej metody upuszczania podczas egzekucji spwodowało, że niektórzy mężczyźni nie umarli natychmiastowo z powodu zamierzonego złamania szyi, ale zamiast tego udusili się.^{[2] [3]}

Niektóre raporty wskazywały, że niektóre egzekucje trwały od 14 do 28 minut. ^{[4] [5]} Armia zaprzeczyła twierdzeniom, że długość zrzutu była zbyt krótka lub że skazany zmarł w wyniku uduszenia, a nie złamania szyi. ^[6] Dodatkowo klapa była za mała, przez co kilku skazanych doznało krwawiących obrażeń głowy, gdy podczas upadku uderzyli twarzą w boki klapy. ^[7]

Krążą pogłoski, że ciała przewieziono do Dachau w celu kremacji, ale w rzeczywistości spalono je w krematorium w Monachium, a prochy rozrzucono nad rzeką Izarą . ^[8]

Kingsbury Smith z International News Service napisał relację naocznego świadka powieszenia. Jego relacja pojawiła się ze zdjęciami w gazetach. ^[9]