Wolica Ługowa (gromada)
Wolica Ługowa – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
| gromada | |||
| 1954–1973 | |||
 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Data powstania | 5 października 1954 | ||
| Data likwidacji | 1 stycznia 1973 | ||
| Siedziba | |||
| Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
| Liczba reprezentantów | |||
| |||
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Wolica Ługowa z siedzibą GRN w Wolicy Ługowej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie dębickim w woj. rzeszowskim na mocy uchwały nr 19/54 WRN w Rzeszowie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Wolica Ługowa, Wolica Piaskowa i Kawęczyn Sędziszowski ze zniesionej gminy Sędziszów w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 22 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1956 gromada weszła w skład nowo utworzonego[8] powiatu ropczyckiego w tymże województwie[9].
1 stycznia 1970 do gromady Wolica Ługowa włączono dwie enklawy gruntów o łącznej powierzchni 30,5459 ha z miasta Sędziszowa Małopolskiego w tymże powiecie[10].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11].