Wykładnik adiabaty

Współczynnik adiabaty wybranych gazów[1][2]
Temp. [°C]	Gaz	${\displaystyle \varkappa }$		Temp. [°C]	Gaz	${\displaystyle \varkappa }$		Temp. [°C]	Gaz	${\displaystyle \varkappa }$
−181	H2	1,597		200	suche powietrze	1,398		20	NO	1,400
−76		1,453		400		1,393		20	N2O	1,310
20		1,410		1000		1,365		−181	N2	1,470
100		1,404		2000		1,088		15		1,404
400		1,387		0	CO2	1,310		20	Cl2	1,340
1000		1,358		20		1,300		−115	CH4	1,410
2000		1,318		100		1,281		−74		1,350
20	He	1,660		400		1,235		20		1,320
20	H2O	1,330		1000		1,195		15	NH3	1,310
100		1,324		20	CO	1,400		19	Ne	1,640
200		1,310		−181	O2	1,450		19	Xe	1,660
−180	Ar	1,760		−76		1,415		19	Kr	1,680
20		1,670		20		1,400		15	SO2	1,290
0	Suche powietrze	1,403		100		1,399		360	Hg	1,670
20		1,400		200		1,397		15	C2H6	1,220
100		1,401		400		1,394		16	C3H8	1,130

Wykładnik adiabaty w termodynamice – bezwymiarowa wielkość równa stosunkowi ciepła właściwego w przemianie izobarycznej do ciepła właściwego w przemianie izochorycznej. Występuje jako parametr w prawie Poissona opisującym przemianę adiabatyczną gazu doskonałego.

Wykładnik adiabaty nazywany jest również współczynnikiem w równaniu Poissona lub kappą, od nazwy greckiej litery, którą jest najczęściej oznaczany.

Zgodnie z definicją

${\displaystyle \varkappa ={\frac {C_{p}}{C_{v}}},}$

gdzie:

${\displaystyle \varkappa }$ – wykładnik adiabaty,

${\displaystyle C_{p}}$ – ciepło właściwe w przemianie izobarycznej,

${\displaystyle C_{v}}$ – ciepło właściwe w przemianie izochorycznej.

Zamiast ciepła właściwego może tu być użyte ciepło molowe, ponieważ dla danej substancji różnią się one o stały czynnik.