Japanski kalendar

Tri sistema računanja godina su bila na snazi u Japanu otkad je u Japanu prihvaćeno računanje po gregorijanskom kalendaru:

• carska godina (jap. 皇紀, kōki), kojoj su osnove na mitskom osnivatelju Japana, cara Džinma 660. pne.
• japanska razdoblja (jap. 年号, nengō), kojima je osnova vladanje trenutnog japanskog cara, čime je sadašnja godina 2024 Heisei 36.
• gregorijanski kalendar (Anno Domini) (jap. 西暦, seireki)

Od ta tri, dva su danas ostala na snazi.

Carski sistem brojanja godina (koki) ostao je u od 1872. do Drugog svetskog rata. Carska godina 1. (Koki 1) bila je godina kad je mitski car Džinmu osnovao Japan, što je prema gregorijanskom kalendaru bilo 660. pne. U smislu nacionalne svesti, koki obuhvata dugu istoriju Japana i carske porodice jer prikazuje veću brojku nego hrišćansko brojanje godina od Hristovog rođenja. Koki 2600 (odnosno 1940) je bila posebna godina. Za tu su obletnicu bile planirane Letnje olimpijske igre 1940. i Svetska izložba u Tokiju, ali bilo je neophodno da se odlože zbog izbijanja Drugog kinesko-japanskog rata. Japanski avion Zero dobio je ime po ovoj godini. Nakon drugog svetskog rata kad su SAD okupirale Japan prekinule su upotrebu kokija u službenim krugovima. Danas se koki retko koristi, osim u nekim pravnim kontekstima.

Prestupne godine

Zakon iz 1898. koji je odredio koje će godine biti prestupne godine^[4] službeno je utemeljen na računanju godina po kokiju: ako je broj godine od ustoličenja cara Džinmua deljiv sa četiri, godina je prestupna. Ako se među godinama koje su deljive sa 100 kad se oduzme 660 od godine po kokiju (odnosno godina posle Hristovog rođenja), ako količnik nije deljiv sa četiri, onda to nije prestupna godina.

Tako je na primer godina po kokiju 2560 (=1900. po Hristovom rođenju) deljiva sa 4. 2560 umanjen za 660 je 1900 što je deljivo sa 100. Ali, 1900/100 = 19 koje nije deljivo sa 4, tako da koki 2560 nije prestupna godina, kao i u većem delu ostatka sveta. Stoga su prestupne godine u Japanu iste kao one u gregorijanskom kalendaru.

Svaki dan u mesecu ima polusustavno ime. Imena generalno sadrže japansko čitanje ( kun ) brojeva do broja deset te kinesko čitanje (on) za dalje brojeve, uz nekoliko izuzetaka. Donji prikaz pokazuje pisanje datuma tradicionalnim brojevima, mada je većina arapskih cifara (１日, ２日, ３日, etc.) vrlo uobičajena u svakodnevnom pisanju, praktično na nivou norme.

Cuitači je sažeti oblik od cuki-tači, koji znači „početak meseca”. Zadnji dan u mesecu zove se cugomori, što znači „skriveni Mesec”. Ova klasična reč dolazi iz tradicije lunisolarnog kalendara. Trideseti dan u mesecu još se naziva imenom misoka, a 20. dan u mesecu se naziva imenom hacuka. U današnje vreme su uobičajeniji nazivi po obrascu broj od 28 do 31 + niči. Ipak, misoku se više koristi u ugovorima i slično, naglašavajući time da bi plaćanje trebalo biti na ili do zadnjeg dana u mesecu, bez obzira na koji datum pada zadnji dan. Zadnji dan u godini zove se omisoka ( 大晦日, „veliki 30. dan”). Ta se reč koristi i danas.

Postoji tradicija upotrebe reči kičijitsu („dan koji je dobar” ili „srećan dan”) za ceremonijalne priredbe kao što su dan sastavljanja pozivnice za svadbu ili dan izgradnje spomen-ploče. On nije priznat kao zakonski pokazatelj valjanog datuma. Tako na primer oporuka koja sadrži reč kičijicu kao njen datum sastavljanja nije zakonski valjana.

Posebni datumi godišnjih doba

Određeni datumi imaju posebna imena radi označavanja promene godišnjih doba. Seki (jap. 二十四節気, nijūshi sekki, kineski: jieqi) su dani koji dele solarnu godinu na četiri jednaka dela. Zasecu (雑節) je kolektivni izraz za sve ostale dane godišnjih doba, dane koji nisu seki. Ko (jap. 七十二候, šičijuni ko) su dani koji se dobijaju daljim deljenjem sekija na tri dela. Oni su dobili ime prema redovnoj promeni vremenskih prilika u severnoj Kini, tako da imena ne odgovaraju promenama svojstvena klimi japanskih ostrva. Neka od tih imena kao šunbun, risšu i toji su još česta u svakodnevnom životu u Japanu.

Tokom vekova, Japan je koristio do četiri sistema za označavanje godina:^[8] kineski seksagenarni ciklus, naziv ere (元号, gengō) sistem, japanska carska godina (皇紀, kōki, or 紀元 kigen) i zapadna nova era (Anno Domini) (西暦, seireki) sistem. U 21. veku, međutim, sistem ere (gengo) i zapadni sistem (seireki) su jedini koji se još uvek koriste.

Kineski kalendar

Lunisolarni kineski kalendar uveden je u Japan preko Koreje sredinom šestog veka. Nakon toga, Japan je izračunao svoj kalendar koristeći različite procedure kineskog kalendara, a od 1685. koristeći japanske varijacije kineskih procedura.^[9][10] Njegov seksagenarni ciklus se često koristio zajedno sa nazivima epoha, kao u gore prikazanom Ise kalendaru iz 1729. godine, koji je za „14. godinu Kioho, cu;i-no-to no tori“, i.e., 己酉.

U modernim vremenima, stari kineski kalendar se praktično ignoriše; proslave lunarne nove godine su stoga ograničene na kineske i druge azijske imigrantske zajednice. Međutim, njegov uticaj se i dalje može osetiti u ideji o „srećnim i nesrećnim danima“, tradicionalnom značenju imena svakog meseca i drugim karakteristikama modernih japanskih kalendara.

Imena era (gengō)

Sistem naziva ere (元号, gengō) (ili, striktno govoreći, gengō (元号)) je takođe uveden iz Kine, i u stalnoj je upotrebi od 701. godine.^[11] Vladajući car bira ime povezano sa njihovim epohama vladavine; pre 1868. godine, višestruka imena su birana tokom iste careve vladavine, kao što su sećanje na veliki događaj.^[12] Na primer, vladavina cara Komeja (1846–1867) bila je podeljena na sedam epoha, od kojih je jedna trajala samo godinu dana.^[12] Počevši od Komejevog unuka, cara Tajša 1912. godine, postojao je samo jedan gengo po caru koji predstavlja celu njihovu vladavinu.

Nengo sistem je i dalje u širokoj upotrebi, posebno na zvaničnim dokumentima i obrascima vlade.^[13] Takođe je u opštoj upotrebi u privatnom i ličnom poslu.

Sadašnja era, Reiva, je zvanično počela 1. maja 2019. godine.^[14][15][16] Naziv nove ere objavila je japanska vlada 1. aprila 2019, mesec dana pre Naruhitovog nasleđa na prestolu.^[17][18][16] Prethodna era, Heisei, završila je 30. aprila 2019, nakon što je bivši japanski car Akihito abdicirao sa prestola.^[14][15][16] Reiva je ime prve ere čiji likovi potiču iz japanskog korenskog izvora; Imena prethodnih epoha preuzeta su iz kineske klasične književnosti.^[19][14][20]