Przesieka Ślōnskŏ

Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim.

Przesieka Ślōnskŏ to bōł niyzamiyszkały do niyskorego strzedniowieku (15. stolecie) a ciynżki do przebyciŏ pas gynstych lasōw biygnōncy ôd Złotych Gōr kole wsi Budzōw i bez Dzbōnōw ku połedniowymu weschodu miyndzy Guchołazami a Prudnikym, potym wzduż gōrnego biygu Ścinawy Niymodlińskij i dolnego biygu Kłodzkij Nysy do Ôdry kerŏ przekrŏczała koło grodu w Ryczynie, dalij weschodnim krajym rzyki Stobrawy, a ôd jeji postrzodkowego biygu na pōłnocny weschōd w bliż Namysłowa i Byczyny. Przōdzij Przesieka Ślōnskŏ stanowiyła granicã, ôddzielajōncõ terytoria dwōch ślōnskich plymiōn – Ślynżanōw a Ôpolanōw. We 12. stoleciu wzduż Przesieki uzdanŏ ôstała granicã Dolnego a Gōrnego Ślōnska^[1][2].

Przesieka Ślōnskŏ dugi czas bōła naturalnōm przeszkodōm militarnōm, kerŏ chrōniyła ôkolice Ôpola przed najazdami plymiōn morawskich i czeskich. Jednak niy przeszkodziyła husytōm w najeździe na Ślōnsk we 1420 roku^[3].