Хасинто Бенавенте-и-Мартинес
Хасинто Бенавенте-и-Мартинес (испанӣ: Jacinto Benavente Martínez; 12 август 1866[1][2][3][…], Мурсия, Region of Murcia[d][6] — 14 июл 1954[4][1][5][…], Молого, Андалусия) — драматурги испониёӣ.
| исп. Jacinto Benavente | |
 | |
| Таърихи таваллуд: | 12 август 1866[1][2][3][…] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 14 июл 1954[4][1][5][…] (87 сол) |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | намоишноманавис, рӯзноманигор, нависанда, сиёсатмадор, шоир, коргардони филм, вакил |
| Жанр: | намоишпардозӣ[d] ва Театр |
| Забони осор: | испониёӣ[4][7] |
| Ҷоизаҳо: | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
.svg){kind=small}
Таълифот
Зиёда аз 150 пйеса дар жанрҳои гуногун: маишӣ, психологӣ, ахлоқӣ-фалсафӣ, рамзӣ ва ғайра офаридааст. Дар баъзе асарҳояш («Шахсони маъруф», 1896; «Ғизои ҳайвоноти ваҳшӣ», 1898) нисбат ба ашрофияи ҷамъияти буржуазӣ назари манфӣ, мазамматкунанда дорад, вале дар баробари ин Бенавенте-и-Мартинес нисбат ба халқ маъюсона сухан мегӯяд, қобилияту фаъолияти онро инкор менамояд. Дар пйесаҳои беҳтаринаш — мазҳакаҳои «Манфиатҷӯйҳо» (1907) ва идомаи он «Шаҳри хушҳолу фориғбол» (1916), ки ба танқиди тамаъкории табақаи буржуазия нигаронда шудаанд, бо тарғиби такомули ахлоқӣ иктифо намудааст. Пйесаҳои дар мавзӯъҳои ахлоқӣ-фалсафӣ нигоштаи ӯ «Кадбону» (1908), «Бадбахт» (1913) ҳамин гуна хусусиятро дороянд. Солҳои 40-50 садаи XX бештар мазҳакаҳои дилхушкунанда эҷод намудааст. Дар соҳаи адабиёт сазовори Мукофоти Нобел гаштааст (1922).
Эзоҳ
Сарчашма
- Бенавенте-и-Мартинес Хасинто // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.