ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2519

ในปีนี้ มหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกมีพายุโซนร้อน 25 ลูก ในจำนวนนี้พัฒนาเป็นพายุไต้ฝุ่น 14 ลูก และในจำนวนนั้น 4 ลูกพัฒนาเป็นถึงพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น^[1]

พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	26 มกราคม – 2 กุมภาพันธ์
ความรุนแรง	150 กม./ชม. (90 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 965 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.5 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (PAGASA)
ระยะเวลา	26 มกราคม – 1 กุมภาพันธ์
ความรุนแรง	55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) ไม่ทราบความกดอากาศ

อาเซียง (Asiang) เป็นชื่อที่ตั้งโดย PAGASA

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (PAGASA)
ระยะเวลา	8 – 11 กุมภาพันธ์
ความรุนแรง	55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) ไม่ทราบความกดอากาศ

บีริง (Biring) เป็นชื่อที่ตั้งโดย PAGASA

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	25 กุมภาพันธ์ – 3 มีนาคม
ความรุนแรง	65 กม./ชม. (40 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 998 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.47 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	1 – 16 เมษายน
ความรุนแรง	215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 930 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.46 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	24 เมษายน – 3 พฤษภาคม
ความรุนแรง	100 กม./ชม. (65 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (SSHWS)
ระยะเวลา	10 – 28 พฤษภาคม
ความรุนแรง	185 กม./ชม. (115 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 940 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.76 นิ้วปรอท)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	14 – 29 พฤษภาคม
ความรุนแรง	240 กม./ชม. (150 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 920 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.17 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (PAGASA)
ระยะเวลา	15 – 18 มิถุนายน
ความรุนแรง	55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) ไม่ทราบความกดอากาศ

โกลริง (Gloring) เป็นชื่อที่ตั้งโดย PAGASA

พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	20 มิถุนายน – 5 กรกฎาคม
ความรุนแรง	220 กม./ชม. (140 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 935 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.61 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	24 มิถุนายน – 5 กรกฎาคม
ความรุนแรง	215 กม./ชม. (130 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 925 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.32 นิ้วปรอท)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	8 – 21 กรกฎาคม
ความรุนแรง	250 กม./ชม. (155 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นเทอรีสก่อตัวขึ้นเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม มีกำลังสูงสุดในวันที่ 12 ถึง 13 กรกฎาคม ด้วยความเร็วลม 250 กม./ชม. ในฐานะพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น จากนั้นจึงอ่อนกำลังลง และส่งผลกระทบต่อทางตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิก โดยขึ้นฝั่งที่ประเทศญี่ปุ่นในฐานะพายุโซนร้อนเมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม จากนั้นพายุเคลื่อนเป็นวังวนไปทางตะวันตก และสลายตัวไปในวันที่ 21 กรกฎาคม ทำให้เกิดมหาอุทกภัยขึ้น มีผู้เสียชีวิต 3 ราย และสร้างความเสียหายนับล้าน

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	20 – 27 กรกฎาคม
ความรุนแรง	100 กม./ชม. (65 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนไวโอเลตส่งผลกระทบกับฮ่องกง และเกาะไหหน่าน มีผู้เสียชีวิต 2 ราย^[2]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	17 – 24 กรกฎาคม
ความรุนแรง	85 กม./ชม. (50 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	20 – 27 กรกฎาคม
ความรุนแรง	120 กม./ชม. (75 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 980 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.94 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	31 กรกฎาคม – 12 สิงหาคม
ความรุนแรง	230 กม./ชม. (145 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 915 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.02 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	2 – 8 สิงหาคม
ความรุนแรง	75 กม./ชม. (45 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	17 – 24 สิงหาคม
ความรุนแรง	95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.23 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	20 – 25 สิงหาคม
ความรุนแรง	85 กม./ชม. (50 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 992 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.29 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนเอลเลนส่งผลกระทบกับฮ่องกง ทำให้มีผู้เสียชีวิต 27 คน และสูญหายอีก 3 คน^[2]

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา	2 – 15 กันยายน
ความรุนแรง	240 กม./ชม. (150 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 910 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.87 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	8 – 16 กันยายน
ความรุนแรง	75 กม./ชม. (45 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.23 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	13 – 19 กันยายน
ความรุนแรง	130 กม./ชม. (80 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 965 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.5 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (PAGASA)
ระยะเวลา	13 – 14 กันยายน
ความรุนแรง	55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) ไม่ทราบความกดอากาศ

เซเนียง (Seniang) เป็นชื่อที่ตั้งโดย PAGASA

พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	14 – 29 กันยายน
ความรุนแรง	140 กม./ชม. (85 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 975 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.79 นิ้วปรอท)

พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา	18 – 25 กันยายน
ความรุนแรง	130 กม./ชม. (80 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 965 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.5 นิ้วปรอท)

พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา	27 ตุลาคม – 9 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	260 กม./ชม. (160 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 895 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.43 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	4 – 12 พฤศจิกายน
ความรุนแรง	110 กม./ชม. (70 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 975 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.79 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	1 – 8 ธันวาคม
ความรุนแรง	85 กม./ชม. (50 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.23 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา	8 – 10 ธันวาคม
ความรุนแรง	65 กม./ชม. (40 ไมล์/ชม.) (1 นาที) 995 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.38 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (PAGASA)
ระยะเวลา	29 – 30 ธันวาคม
ความรุนแรง	55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) ไม่ทราบความกดอากาศ

กายัง (Kayang) เป็นชื่อที่ตั้งโดย PAGASA

รายชื่อพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ตั้งโดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม ชื่อแรกที่ใช้ในปี 2519 คือ แคที และชื่อสุดท้ายคือ โอปอล

มีพายุก่อตัวขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกกลางหนึ่งลูก นั่นคือ พายุเฮอร์ริเคนเคต ซึ่งตามนโยบายการตั้งชื่อพายุในเวลานั้น ชุดรายชื่อของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกและแปซิฟิกกลางเป็นชุดเดียวกัน

• พายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก
• ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2519
• ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2519
• ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดียเหนือ พ.ศ. 2519