โซยุซ เอ็มเอส-03
โซยุซ เอ็มเอส-03 เป็นโครงการอวกาศโซยุซที่เริ่มต้นขึ้นเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559[1] โดยเป็นการส่งนักบินอวกาศ 3 คนจากโครงการเอ็กแพรนดิชัน 50 เอ็มเอส-02 เป็นโครงการอวกาศโซยุซครั้งที่ 132 ประกอบไปด้วยผู้บัญชาการชาวรัสเซีย และวิศวกรชาวผรั่งเศส และชาวอเมริกา
| โซยุซ เอ็มเอส-03 | |
|---|---|
 จรวดโซยุซเอ็มเอส-03 เชื่อมจรวดกับสถานีอวกาศนานาชาติ | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| ผู้ควบคุม | รัฐวิสาหกิจรอสคอสมอส |
| ระยะเวลาภารกิจ | 196 วัน 17 ชั่วโมง 49 นาที |
| ลูกเรือ | |
| จำนวนลูกเรือ | 3 คน (ขากลับ 1 คน) |
| สมาชิก | โอเลก โนวิตสกี โธมัส เปสเกต์ (ขากลับ: เพกกี เอ. วิทสัน) |
| เริ่มภารกิจ | |
| ข้อมูล | 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 20:17 UTC |
| ที่ปล่อย | บัยโกเงอร์ ลาน 1/5 |
| สิ้นสุดภารกิจ | |
| ข้อมูล | 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 14:10 UTC |
| ภารกิจ | |
| ก่อนหน้านี้ | โซยุซ เอ็มเอส-02 |
| หลังจากนี้ | โซยุซ เอ็มเอส-04 |
ลูกเรือ
| ตำแหน่ง[2] | การปล่อยของลูกเรือ | การลงจอดของลูกเรือ |
|---|---|---|
| ผู้บัญชาการ |  โอเลก โนวิตสกี, อาร์เอสเอเอ็กแพรนดิชัน 50 ขึ้นสู่อวกาศครั้งสองใน | |
| วิศวกรประจำเครื่องลำดับ 1 |  โธมัส เปสเกต์, อีเอสอาร์เอ็กแพรนดิชัน 50 ขึ้นสู่อวกาศครั้งแรกใน | |
| วิศวกรประจำเครื่องลำดับ 2 |  เพกกี เอ. วิทสัน, นาซาเอ็กแพรนดิชัน 50 ขึ้นสู่อวกาศครั้งสามและสุดท้าย[4] | N/A[3] |
ขากลับ
| ตำแหน่ง[5] | จำนวนลูกเรือ | |
|---|---|---|
| ผู้บัญชาการ | ฟโยดอฟ ยูรชิกิล, อาร์เอสเอ | |
| วิศวกรประจำเครื่องลำดับ 1 |  เปาโล เนสโปริ, อีเอสเอ | |
| วิศวกรประจำเครื่องลำดับ 2 | แจ็ก ดี. ฟริซเชอร์, นาซา | |
ภารกิจ
โซยุซ เอ็มเอส-03 เป็นการส่งนักบินอวกาศจากโครงการเอ็กแพรนดิชัน 50/51 เปิดตัวเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 20:17 ตามเวลาสากลเชิงพิกัด เพกกี เอ. วิทสัน เป็นนักบินอวกาศหญิงผู้ที่มีอายุถึง 57 ปี ซึ่งเป็นนักบินอวกาศที่มีอายุเยอะที่สุดในอวกาศ[6][7]
โซยุซ เอ็มเอส-03 ได้เชื่อมต่อกับสถานีอวกาศนานาชาติเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560[8]
เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2560 จรวดโซยุซได้ปลดจากสถานีอวกาศนานาชาติ โดยได้ส่งนักบินอวกาศกลับมาสู่โลก ใช้ระยะอยู่บนอวกาศ 196 วัน ส่วนเพกกี เอ. วิทสั ได้อยู่ต่อในสถานีอวกาศนานาชาติ กลับมาในภารกิจโซยุซ เอ็มเอส-04 เมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2560